ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΗΣ ΔΗΜΟΤΙΚΗΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑΣ ΛΙΤΟΧΩΡΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗ ΦΘΑΡΕΙ ΤΟ ΕΘΙΜΟ. Κάψιμο κέδρων, αλλά πώς;

ΜΙΛΑ ΓΙΑ ΦΕΙΔΩ ΣΤΗΝ ΚΟΠΗ ΤΩΝ ΔΕΝΔΡΩΝ ΚΑΙ ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ ΤΟΥ ΕΘΙΜΟΥ ΜΕ ΕΠΙΒΛΕΨΗ ΕΚΔΗΛΩΣΕΩΝ ΚΑΙ ΜΕ ΣΥΜΠΑΡΑΤΑΣΗ ΔΗΜΟΥ, ΣΥΛΛΟΓΩΝ ΚΑΙ ΦΟΡΕΩΝ

Επειδή έχει παρατηρηθεί ότι κατά την τήρηση του εθίμου που αφορά στο κάψιμο των κέδρων, κάποιες φορές μπορεί να υπάρχουν και παρεκκλίσεις αλλά και να παρατηρούνται συμπεριφορές που ενδεχομένως ενοχλούν, ο πρόεδρος της δημοτικής κοινότητας Λιτοχώρου, Τάκης Ανδριάς, με το κείμενο που ακολουθεί κάνει μια παρέμβαση και εκθέτει τις προσωπικές του απόψεις.

Ο κ. Ανδριάς, συνταξιούχος δάσκαλος σήμερα, διευκρινίζει ότι πρόκειται για προσωπική κατάθεση των απόψεών του και αυτό δεν αφορά την ιδιότητά του ως προέδρου της δημοτικής κοινότητας Λιτοχώρου.

Επίσης ξεκαθαρίζει ότι είναι υπέρ της συνέχισης του εθίμου αλλά τονίζει ότι το κόψιμο των κέδρων πρέπει να γίνεται με μεγάλη φειδώ, διότι ένα κέδρο χρειάζεται λίγα λεπτά για να καεί αλλά όμως χρειάζεται πολλά χρόνια για να γίνει.

Επισημαίνει ότι το έθιμο αυτό είναι ανάγκη να γίνεται και με τη συμπαράσταση του δήμου, των πολιτιστικών συλλόγων, του σωματείου επαγγελματιών, ώστε να μη φθαρεί αλλά αντίθετα να επανατεθεί στις σωστές του βάσεις και να αναγεννηθεί.

Ολόκληρο το κείμενο της παρέμβασης του Τάκη Ανδριά έχει ως εξής:

Ο κ. ΤΑΚΗΣ ΑΝΔΡΙΑΣ

Τώρα που πέρασε η Αποκριά μπορούμε ήρεμα και νηφάλια να κάνουμε μερικές σκέψεις.

Το κάψιμο των κέδρων είναι ένα παλιό Λιτοχωρίτικο έθιμο. Είναι μέρος της κουλτούρας μας. Για πολλά χρόνια, στην παιδική και εφηβική μας ηλικία, το κάψιμο των κέδρων μάς χάριζε πολλές ευχάριστες στιγμές.

Ποιος δεν διασκέδασε με αυτό το έθιμο; Ποιος δεν θυμάται κάποιο αστείο επεισόδιο από εκείνα τα αθώα χρόνια; Η λαϊκή και διονυσιακή παράδοση ζούσε και ζει μέρες δόξας στη διάρκεια της αποκριάς και θέλουμε να διατηρηθεί.

Πρέπει, ωστόσο, να κάνουμε ορισμένες παρατηρήσεις. Η πυκνή δόμηση που υπάρχει στον τόπο μας προκαλεί μια σειρά από προβλήματα κατά την τήρηση του εθίμου (ηχορύπανση, επικινδυνότητα κ.ά.). Ειδικά σε πυκνοκατοικημένες γειτονιές, τις πρώτες πρωινές ώρες, με την παρουσία ατόμων μεγάλης ηλικίας, το φαινόμενο καταντά ανυπόφορο.

Εδώ πρέπει να προσέξουμε να μη «χαθεί» και κάποιο παιδί «σε δρόμους που καίνε», όπως λέει και ένα γνωστό άσμα.

Καλό λοιπόν είναι να α) επιλέγονται γειτονιές που δεν είναι πυκνοκατοικημένες, β) ο χρόνος προετοιμασίας – συλλογής των κέδρων να συμπτυχθεί, κατά την άποψή μου, σε δύο σαββατοκύριακα, γ) να υπάρχει υπεύθυνος σε κάθε γειτονιά προκειμένου να προφυλάξουμε τα παιδιά μας από κάθε τυχόν κίνδυνο, δ) να δοθεί έμφαση στο πολιτιστικό μέρος (χορευτικά, καρναβάλια, μουσική κ.ά.).

Τέλος, το κόψιμο των κέδρων να γίνεται με μεγάλη φειδώ, διότι ένα κέδρο χρειάζεται λίγα λεπτά για να καεί αλλά όμως πόσα χρόνια χρειάζεται για να γίνει;

Εάν γίνουν όλα αυτά και με τη συμπαράσταση του δήμου, των πολιτιστικών συλλόγων, του σωματείου επαγγελματιών, είναι σίγουρο ότι το έθιμο δεν θα φθαρεί αλλά αντίθετα θα επανατεθεί στις σωστές του βάσεις και θα αναγεννηθεί.

Τάκης Ανδριάς

Συνταξιούχος δάσκαλος

Πρόεδρος της δημοτικής κοινότητας Λιτοχώρου