Θεσμοθέτηση «ευρωπαϊκής εγγύησης» για τη συμμετοχή των νέων στην εργασία ή την εκπαίδευση ζήτησε ο ευρωβουλευτής Κ. Πουπάκης, με ερώτησή του στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο

Η υψηλή ανεργία και η ταυτόχρονη αδυναμία της ευρωπαϊκής αγοράς εργασίας να δημιουργήσει νέες θέσεις πλήρους και σταθερής απασχόλησης αποτελούν δύο από τα κυριότερα ζητήματα, που καλείται να αντιμετωπίσει η Ευρωπαϊκή Ένωση, μέσα και από την νέα Στρατηγική ΕΕ 2020 για την ερχόμενη δεκαετία. Περισσότεροι από 23 εκατ. ευρωπαίοι αδυνατούν να βρουν δουλειά, με τα 15.8 εκατ. των ανέργων να βρίσκονται εντός της Ευρωζώνης. Η ανεργία των νέων κυριολεκτικά μαστίζει την Ευρώπη και αναδεικνύεται στο βασικότερο πρόβλημα, καθώς ξεπερνά το 20% σε επίπεδο Ένωσης. Στη χώρα μας η ανεργία αγγίζει το 14% (4^η υψηλότερη στην Ευρώπη των 27), με το 28% των νέων μας να αδυνατεί να εξασφαλίσει μια θέση εργασίας, γεγονός που σε συνδυασμό με την αύξηση της μακροχρόνιας ανεργίας, το μεγάλο ποσοστό ετεροαπασχόλησης και την άναρχη επέκταση των «ευελιξιών» στο νεανικό εργατικό δυναμικό, δημιουργούν ολοένα και περισσότερο την αίσθηση της «χαμένης γενιάς».

Κάτω από αυτές τις συνθήκες, ο κίνδυνος της φτώχειας και της περιθωριοποίησης εντείνεται για τους νέους συμπολίτες μας, οι κοινωνικές και ψυχολογικές επιπτώσεις της ανεργίας λειτουργούν ανασταλτικά για τη ενεργό συμμετοχή τους στην κοινωνική ζωή, ενώ η μακρά παραμονή εκτός αγοράς εργασίας αποκόπτει τους νέους από τις σύγχρονες-διαρκώς μεταβαλλόμενες ανάγκες της παραγωγικής δραστηριότητας, στερώντας τους βασικές επαγγελματικές δεξιότητες.

Σε αυτό το πλαίσιο και δεδομένης της συνολικής υποστήριξης που χαίρει η ιδέα της θέσπισης μιας «ευρωπαϊκής εγγύησης για τους νέους», δηλαδή της εγγύησης ενός μεγίστου διαστήματος αποχής από την εκπαίδευση ή την αγορά εργασίας, ο Ευρωβουλευτής Κ. Πουπάκης κάλεσε το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, με γραπτή του ερώτηση να πάρει θέση αναφορικά με τη θεσμοθέτηση μιας τέτοιας ευρωπαϊκής εγγύησης και πιο συγκεκριμένα:

1. Ποιές δράσεις πρόκειται να υιοθετήσει προς την κατεύθυνση της προάσπισης των νέων από τη φτώχεια, δεδομένων των περικοπών που δρομολογούνται σε κοινωνικά επιδόματα που επηρεάζουν την εν λόγω πληθυσμιακή ομάδα;
2. Στο πλαίσιο της αξιολόγησης των εθνικών πολιτικών οικονομίας και απασχόλησης, κατά το πρώτο ευρωπαϊκό εξάμηνο, με ποιό τρόπο πρόκειται να προωθηθεί η εν λόγω ιδέα της "εγγύησης για τους νέους" στα κράτη μέλη;
3. Ποιές αντίστοιχες κατευθύνσεις πρόκειται να δοθούν, συγκεκριμένα στην Ελλάδα, δεδομένου ότι υιοθετούνται πολιτικές έντονων περικοπών κοινωνικών δαπανών που στήριζαν τη συμμετοχή στην εκπαίδευση, ενώ η ανεργία των νέων ξεπερνά το 28%;

«Ο δρόμος της εξόδου από την κρίση είναι απόλυτα συνυφασμένος με την υιοθέτηση πολιτικών για την επίτευξη της βιωσιμότητας των δημοσίων οικονομικών σε βάθος χρόνου, καθώς επίσης και τη δημιουργία της βάσης για την κοινωνική, εργασιακή και οικονομική ανάπτυξη. Τα μέτρα δημοσιονομικής εξυγίανσης δεν θα πρέπει να υπονομεύουν την κοινωνική συνοχή, ούτε να εμποδίζουν την επαγγελματική καταξίωση δυναμικών ομάδων, όπως οι νέοι μας. Οι αυριανοί επαγγελματίες της χώρας, οι αυριανοί επιστήμονες, οι αυριανοί ηγέτες βρίσκονται στο περιθώριο των εξελίξεων, γίνονται πειραματόζωα, "εκπαιδεύονται" στην ανεργία και αναγκάζονται στην μετανάστευση ή την εργασιακή περιπλάνηση. Η αύξηση της ανταγωνιστικότητας δεν επιτυγχάνεται με άκριτες περικοπές σε μισθούς και κοινωνικά επιδόματα, αλλά μέσα από την επένδυση στο ανθρώπινο κεφάλαιο, και πολύ περισσότερο στο νέο εργατικό δυναμικό, κάτι που αρνείται να αντιληφθεί η σημερινή κυβέρνηση», δήλωσε σχετικά ο Κ. Πουπάκης.