Του Κώστα Ροδινού
Η λιτότητα που διέλυσε τη χώρα
Μετά από μια τριετή λιτότητα η οικονομία μας είναι κατεστραμμένη. Οι εργασιακές σχέσεις έχουν εκθεμελιωθεί. Η κοινωνία βρίσκεται στα πρόθυρα της διάλυσης. Το βιοτικό μας επίπεδο έχει επιστρέψει δεκαετίες πίσω.
Αυτά είναι τα αποτέλεσμα μιας πολιτικής που, εξ υπαρχής, ήταν λάθος. Το φώναζαν όσοι διέθεταν κοινό νου. Το έβλεπαν να έρχεται, όσοι είχαν στοιχειώδη οικονομική κατάρτιση.
Αυτή η πολιτική φέρει τη σφραγίδα Μέρκελ.
Αρχικά για να τιμωρήσει τους άτακτους. Για να αιτιολογηθεί η πολιτική της, η Ελλάδα παρουσιάστηκε ως διεφθαρμένη και οι Έλληνες φυγόπονοι και τεμπέληδες. Θυμάστε τα πρωτοσέλιδα της Bild και του Focus. Μια ολόκληρη χώρα απαξιώθηκε και κατασυκοφαντήθηκε.
Και αυτό, εν πολλοίς, ήταν έργο Μέρκελ.
Γιατί; Γιατί η Γερμανίδα Καγκελάριος, επι μακρόν, θεωρούσε ως λύση την αποπομπή μας από το ευρώ. Και χρειαζόταν το …κατάλληλο σκηνικό.
Η κ.Μέρκελ με την πολιτική της όξυνε την κρίση.
Οι ωφελημένοι της κρίσης
Εν τω μεταξύ, το υποτιμημένο ευρώ έδωσε ώθηση στις εξαγωγές της. Η Γερμανία ακόμα δανείζεται με μηδενικά επιτόκια, ενώ έχει μετατραπεί σε «ευρω-θησαυροφύλακα». Στα 100 δις υπολόγιζε η Bild το όφελος.http://www.antinews.gr/2012/08/02/173327/
Εκ παραλλήλου, η κ. Μέρκελ προώθησε τη γερμανική ηγεμονία. Ο κ. Σόϊμπλε λειτουργεί ως άτυπος υπουργός Οικονομικών της ΕΕ, ενώ ουδεμία απόφαση λαμβάνεται χωρίς την έγκριση της Καγκελαρίου.
Η γερμανική ελίτ βλέπει την Ελλάδα ως ένα πεδίο ασκήσεως ηγεμονίας. Ο κ. Ράϊχενμπάχ, συμπεριφέρεται ως …κυβερνήτης. Ο κ. Φούχτελ, δίνει οδηγίες. Οι Γερμανοί βιομήχανοι έχουν άποψη για το μοντέλο ανάπτυξης. Ακόμα και την Παρασκευή, ο κ. Σόϊμπλε μας χαρακτήρισε ειδική περίπτωσή! Ως γνωστόν στις …ειδικές περιπτώσεις, απαιτούνται …ειδικά μέτρα και ειδικό ..καθεστώς.
Η αλαζονεία τους υπερέβη τα εσκαμμένα. Αντιμετώπιζαν τον σημερινό Πρωθυπουργό, ως ανεύθυνο. Απαιτούσαν από ελληνικά κόμματα να …συμμορφωθούν προς τις επιθυμίες τους. Διεκδικούσαν ρόλο για το πότε θα κάνουμε εκλογές και ποιούς θα εκλέξουμε. Παρενέβαιναν εντελώς άκομψα στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας.
Η πικρή αλήθεια είναι ότι εύρισκαν και τα έκαναν. Όμως, όταν μια χώρα βρίσκεται στριμωγμένη δεν αποτελεί αλληλεγγύη η απαξίωσή της. Εννοείται ότι βαρύτατη είναι και η δική μας ευθύνη που τρία χρόνια τώρα αναλαμβάναμε υποχρεώσεις και δεσμευόμασταν για αδιέξοδες πολιτικές.
Όμως, γιατί έρχεται, τώρα, η Μέρκελ;
Ας μη τρέφουμε ψευδαισθήσεις. Η κ. Μέρκελ για συνέχιση της ίδιας πολιτικής θα ομιλήσει με αντάλλαγμα την παραμονή μας στο ευρώ. Θέλει να κερδίσει χρόνο γιατί εισέρχεται σε τροχιά εκλογών. Επομένως, το σενάριο εξόδου καταχωνιάστηκε ως τον Σεπτέμβριο του 2013.
Τα είπε όλα ο επικεφαλής του ESM, Κάους Ρέγλινκ: «Τυχόν έξοδος της Ελλάδας από την Ευρωζώνη θα ήταν η ακριβότερη από όλες τις λύσεις». Και πρόσθεσε: «Η μεγαλύτερη ανησυχία μου είναι ότι ορισμένες σε κρίση χώρες μπορεί να μην διαθέτουν την πολιτική δύναμη να αντέξουν τον επώδυνο αλλά αποτελεσματικό δρόμο των μεταρρυθμίσεων ως το τέλος. Κάτι τέτοιο θα ήταν καταστροφικό»
Αυτός είναι, λοιπόν, ο βασικός λόγος της επίσκεψης. Να διαβεβαιώσει και να βεβαιωθεί ότι η ελληνική κυβέρνηση διαθέτει την πολιτική δύναμη να αντέξει τον «επώδυνο» δρόμο των μεταρρυθμίσεων, ως τέλος».
Ο δεύτερος, λόγος είναι ότι το ΔΝΤ εγείρει πάλι θέμα βιωσιμότητας του χρέους. Νέες εκτιμήσεις το ανεβάζουν στο 140% του ΑΕΠ, το 2020. Αν αυτό επιβεβαιωθεί, το ΔΝΤ δεν μπορεί να συμμετέχει. Το ΔΝΤ, λοιπόν, αλλά και άλλοι παράγοντες πιέζουν για ένα νέο κούρεμα του, επισήμου, χρέους αυτή τη φορά. Κάτι τέτοιο βρίσκει αντίθετη τη Γερμανία γιατί έτσι θα ανοίξουν και άλλων οι ορέξεις.
Η απάντηση της κ. Μέρκελ είναι ότι με την πιστή εφαρμογή του προγράμματος αντιμετωπίζεται και το θέμα του χρέους. Το 2020 είναι μακριά.
Ο τρίτος λόγος, είναι να αποτραπεί ένα …ατύχημα. Όλοι γνωρίζουν ότι η κοινωνία είναι καζάνι που βράζει και η κυβερνητική ισορροπία εύθραυστη. Μια μικρή σπίθα ή ένα τυχαίο γεγονός μπορεί να οδηγήσει στην κατάρρευση. Δεδομένου ότι έχει επιδεινωθεί η κρίση οι αλυσιδωτές αντιδράσεις θα προκαλέσουν ανυπολόγιστη ζημιά.
Αναμφίβολα μια δημόσια δέσμευση της κ.Μέρκελ για την παραμονή μας στο ευρώ θα στείλει ένα μήνυμα στις αγορές, που έστω και προσωρινά θα εξασθενήσει τις πιέσεις. Αν και οι αγορές γνωρίζουν ήδη.
Συμπέρασμα: Ας μη γελιόμαστε: Όταν μια χώρα δαπανά, ετησίως, το 5% του ΑΕΠ για τόκους και το 10% για τα ελλείμματα του ασφαλιστικού, δεν έχει μέλλον. Και αν ακόμα δοθεί η πολυπόθητη επιμήκυνση και αν «μετριαστούν» τα μέτρα. Για να βγούμε από την κρίση χρειάζεται, επειγόντως, μια τολμηρή πολιτική διαρθρωτικών αλλαγών με έμφαση στην ανάπτυξη. Με ….υφεσιακές πολιτικές δεν έγινε ανάπτυξη ποτέ και πουθενά. H χώρα μας έχει ακόμα διαπραγματευτικά χαρτιά…Ας ορθώσει, επιτέλους, ανάστημα…
Πηγή: AntinewsΚαι αυτό, εν πολλοίς, ήταν έργο Μέρκελ.
Γιατί; Γιατί η Γερμανίδα Καγκελάριος, επι μακρόν, θεωρούσε ως λύση την αποπομπή μας από το ευρώ. Και χρειαζόταν το …κατάλληλο σκηνικό.
Η κ.Μέρκελ με την πολιτική της όξυνε την κρίση.
Οι ωφελημένοι της κρίσης
Εν τω μεταξύ, το υποτιμημένο ευρώ έδωσε ώθηση στις εξαγωγές της. Η Γερμανία ακόμα δανείζεται με μηδενικά επιτόκια, ενώ έχει μετατραπεί σε «ευρω-θησαυροφύλακα». Στα 100 δις υπολόγιζε η Bild το όφελος.http://www.antinews.gr/2012/08/02/173327/
Εκ παραλλήλου, η κ. Μέρκελ προώθησε τη γερμανική ηγεμονία. Ο κ. Σόϊμπλε λειτουργεί ως άτυπος υπουργός Οικονομικών της ΕΕ, ενώ ουδεμία απόφαση λαμβάνεται χωρίς την έγκριση της Καγκελαρίου.
Η γερμανική ελίτ βλέπει την Ελλάδα ως ένα πεδίο ασκήσεως ηγεμονίας. Ο κ. Ράϊχενμπάχ, συμπεριφέρεται ως …κυβερνήτης. Ο κ. Φούχτελ, δίνει οδηγίες. Οι Γερμανοί βιομήχανοι έχουν άποψη για το μοντέλο ανάπτυξης. Ακόμα και την Παρασκευή, ο κ. Σόϊμπλε μας χαρακτήρισε ειδική περίπτωσή! Ως γνωστόν στις …ειδικές περιπτώσεις, απαιτούνται …ειδικά μέτρα και ειδικό ..καθεστώς.
Η αλαζονεία τους υπερέβη τα εσκαμμένα. Αντιμετώπιζαν τον σημερινό Πρωθυπουργό, ως ανεύθυνο. Απαιτούσαν από ελληνικά κόμματα να …συμμορφωθούν προς τις επιθυμίες τους. Διεκδικούσαν ρόλο για το πότε θα κάνουμε εκλογές και ποιούς θα εκλέξουμε. Παρενέβαιναν εντελώς άκομψα στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας.
Η πικρή αλήθεια είναι ότι εύρισκαν και τα έκαναν. Όμως, όταν μια χώρα βρίσκεται στριμωγμένη δεν αποτελεί αλληλεγγύη η απαξίωσή της. Εννοείται ότι βαρύτατη είναι και η δική μας ευθύνη που τρία χρόνια τώρα αναλαμβάναμε υποχρεώσεις και δεσμευόμασταν για αδιέξοδες πολιτικές.
Όμως, γιατί έρχεται, τώρα, η Μέρκελ;
Ας μη τρέφουμε ψευδαισθήσεις. Η κ. Μέρκελ για συνέχιση της ίδιας πολιτικής θα ομιλήσει με αντάλλαγμα την παραμονή μας στο ευρώ. Θέλει να κερδίσει χρόνο γιατί εισέρχεται σε τροχιά εκλογών. Επομένως, το σενάριο εξόδου καταχωνιάστηκε ως τον Σεπτέμβριο του 2013.
Τα είπε όλα ο επικεφαλής του ESM, Κάους Ρέγλινκ: «Τυχόν έξοδος της Ελλάδας από την Ευρωζώνη θα ήταν η ακριβότερη από όλες τις λύσεις». Και πρόσθεσε: «Η μεγαλύτερη ανησυχία μου είναι ότι ορισμένες σε κρίση χώρες μπορεί να μην διαθέτουν την πολιτική δύναμη να αντέξουν τον επώδυνο αλλά αποτελεσματικό δρόμο των μεταρρυθμίσεων ως το τέλος. Κάτι τέτοιο θα ήταν καταστροφικό»
Αυτός είναι, λοιπόν, ο βασικός λόγος της επίσκεψης. Να διαβεβαιώσει και να βεβαιωθεί ότι η ελληνική κυβέρνηση διαθέτει την πολιτική δύναμη να αντέξει τον «επώδυνο» δρόμο των μεταρρυθμίσεων, ως τέλος».
Ο δεύτερος, λόγος είναι ότι το ΔΝΤ εγείρει πάλι θέμα βιωσιμότητας του χρέους. Νέες εκτιμήσεις το ανεβάζουν στο 140% του ΑΕΠ, το 2020. Αν αυτό επιβεβαιωθεί, το ΔΝΤ δεν μπορεί να συμμετέχει. Το ΔΝΤ, λοιπόν, αλλά και άλλοι παράγοντες πιέζουν για ένα νέο κούρεμα του, επισήμου, χρέους αυτή τη φορά. Κάτι τέτοιο βρίσκει αντίθετη τη Γερμανία γιατί έτσι θα ανοίξουν και άλλων οι ορέξεις.
Η απάντηση της κ. Μέρκελ είναι ότι με την πιστή εφαρμογή του προγράμματος αντιμετωπίζεται και το θέμα του χρέους. Το 2020 είναι μακριά.
Ο τρίτος λόγος, είναι να αποτραπεί ένα …ατύχημα. Όλοι γνωρίζουν ότι η κοινωνία είναι καζάνι που βράζει και η κυβερνητική ισορροπία εύθραυστη. Μια μικρή σπίθα ή ένα τυχαίο γεγονός μπορεί να οδηγήσει στην κατάρρευση. Δεδομένου ότι έχει επιδεινωθεί η κρίση οι αλυσιδωτές αντιδράσεις θα προκαλέσουν ανυπολόγιστη ζημιά.
Αναμφίβολα μια δημόσια δέσμευση της κ.Μέρκελ για την παραμονή μας στο ευρώ θα στείλει ένα μήνυμα στις αγορές, που έστω και προσωρινά θα εξασθενήσει τις πιέσεις. Αν και οι αγορές γνωρίζουν ήδη.
Συμπέρασμα: Ας μη γελιόμαστε: Όταν μια χώρα δαπανά, ετησίως, το 5% του ΑΕΠ για τόκους και το 10% για τα ελλείμματα του ασφαλιστικού, δεν έχει μέλλον. Και αν ακόμα δοθεί η πολυπόθητη επιμήκυνση και αν «μετριαστούν» τα μέτρα. Για να βγούμε από την κρίση χρειάζεται, επειγόντως, μια τολμηρή πολιτική διαρθρωτικών αλλαγών με έμφαση στην ανάπτυξη. Με ….υφεσιακές πολιτικές δεν έγινε ανάπτυξη ποτέ και πουθενά. H χώρα μας έχει ακόμα διαπραγματευτικά χαρτιά…Ας ορθώσει, επιτέλους, ανάστημα…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου