Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΟΛΥΜΠΟΥ.1878 - Το μήνυμα

γράφει ο

Σωτήριος Δ. Μασταγκάς

Η μνήμη στρέφεται με ευγνωμοσύνη στους γενναίους άνδρες της επανάστασης του Φεβρουαρίου του 1878 και τοποθετεί τα ονόματά τους στο πάνθεον των ηρώων του ελληνικού γένους. Ο Ευάγγελος Κοροβάγγος, ενθουσιώδης και ευπαίδευτος, μια από τις ιδανικότερες μορφές του αγώνα, υπήρξε συνεχιστής των διακεκριμένων αγωνιστών της Μακεδονίας και του Ολύμπου. Ήταν πολύ λίγοι για να νικήσουν τόσους πολλούς, ήταν όμως ηθικά πολύ μεγάλοι και έδειξαν, αψηφώντας και προκαλώντας τον θάνατο, ότι οι Έλληνες δεν σκύβουν το κεφάλι στα προστάγματα των Μεγάλων.

Ο νικηφόρος ρωσικός στρατός υπαγόρευσε τις θελήσεις του στον Σουλτάνο και στα πρόθυρα της Κωνσταντινούπολης, με τη Συνθήκη του Αγίου Στεφάνου, δημιουργούσε τη Μεγάλη Βουλγαρία πάνω σε πληθυσμούς και σε εδάφη ελληνικά, μέχρι τον Αλιάκμονα ποταμό και τον Όλυμπο, περίπου σε ολόκληρη τη Μακεδονία. Όμως, ο μακεδονικός ελληνισμός διαφέντευε την εθνική του ταυτότητα, δεν έκανε επιλογή τυράννων και δίκαια εξεγέρθηκε. Σύντομα στη Μακεδονία ξέσπασαν διαδηλώσεις, ομαδικές διαμαρτυρίες και κινητοποιήσεις που τελικά κορυφώθηκαν σε επανάσταση. Από παντού οι Μακεδόνες έστελναν υπομνήματα διαμαρτυρίας, τονίζοντας ότι αυτοί, τα παιδιά τους και οι πατέρες τους είναι Έλληνες και δεν πρόκειται να αλλάξουν ταυτότητα.
Στο Λιτόχωρο σηκώθηκε ψηλά η σημαία της λευτεριάς, σχηματίστηκε Προσωρινή κυβέρνηση, η φλόγα της εξέγερσης έγινε φωτιά και στην πρώτη γραμμή μπήκε το ράσο της Ορθοδοξίας με τον Επίσκοπο Κίτρους Νικόλαο. Τη φλόγα της επανάστασης οι Μακεδόνες την έθρεψαν με πολύ αίμα και θυσίες. Κατακάηκε το Λιτόχωρο, ο Κολινδρός πυρπολήθηκε, στο μοναστήρι των Αγίων Πάντων έγινε ολοκαύτωμα, από τον Όλυμπο και τα Πιέρια μέχρι τη Θεσσαλία και τη Δυτική Μακεδονία, σε ολόκληρη τη Μακεδονία, ο ελληνισμός έγραψε νέες σελίδες αγώνων. Αν και η βοήθεια από την ελεύθερη Ελλάδα ήταν μικρή και σπασμωδική, η θυσία τους δεν υπήρξε μάταιη. Στο Συνέδριο του Βερολίνου ακυρώθηκε η Συνθήκη του Αγίου Στεφάνου.
Αυτό είναι το μήνυμα της επανάστασης του Ολύμπου. Είναι μια διακήρυξη γραμμένη με αίμα περί της αμετάθετης απόφασης των Μακεδόνων, όχι μόνο να μην επιτρέψουν στους σφετεριστές να επιβουλευθούν την ελληνικότητα της Μακεδονίας, αλλά και να επιτύχουν την απελευθέρωσή τους από τον τουρκικό ζυγό, την οποία δεν πέτυχαν παρά την αποφασιστική και ευρύτατη συμμετοχή τους στον αγώνα της εθνικής παλιγγενεσίας του 1821. Είναι, επίσης, μια απάντηση στους πλαστογράφους της ιστορίας ότι στη σημερινή ελληνική Μακεδονία τα σύνορά της εκτείνονται μέχρι του σημείου όπου φωτεινά, αδιάσειστα, εύγλωττα και ωραία στέκονται τα μνημεία του από αιώνων ελληνικού πολιτισμού της χώρας αυτής.
1878-2013. Εκατόν τριάντα πέντε χρόνια. Όταν τον Φεβρουάριο του 1878 στον Όλυμπο οι πρόγονοί μας άδραξαν ξανά τα όπλα για τη λευτεριά, γνώριζαν καλά ότι δεν αρκούσε η εξέγερσή τους για να ξεσκλαβωθούν. Οι κάτοικοι του Ολύμπου και της Πιερίας δεν κέρδισαν τη λευτεριά τους, όμως δεν έχασαν και την ταυτότητά τους, έμειναν όρθιοι, το τουφέκι τους δεν έπαψε να αντιλαλεί στο βουνό των αρχαίων θεών και των Μουσών, συνέχισαν να μάχονται, έως ότου ήρθε το πλήρωμα του χρόνου - η απελευθέρωση του 1912. Οι κάτοικοι του Ολύμπου και της Πιερίας κράτησαν στο καντήλι τους άσβεστη τη φλόγα της Ελλάδας και διατήρησαν ευλαβικά την εθνική τους μνήμη. Η ταυτότητα του σκοπού των αγώνων στα 1878 σφυρηλάτησε τον δεσμό ιστορικής ενότητας και συνέπειας μέχρι τις μέρες μας. Χρέος μας να τον κρατήσουμε και να τον συνεχίσουμε.