Από το "UNITED REPORTERS":
Είχα γράψει κάποτε, πως η σημερινή γενιά των τριάντα κάτι είναι ίσως η μοναδική γενιά στα χιλιάδες χρόνια Ελληνισμού, που δεν χρειάστηκε να πολεμήσει. Όλες οι άλλες γενιές με τον ένα ή τον άλλο τρόπο πολέμησαν.
Αυτή η παρένθεση, που έκανε τους Έλληνες μαλθακούς, σε συνδυασμό με την επίπλαστη οικονομική μας ευμάρεια των πρόσφατων δεκαετιών, δεν θα πρέπει να θεωρηθεί δεδομένη. Αν και εφ` όσον πιστεύουμε ότι πρέπει να συνεχίσει να υπάρχει Ελλάδα με τη σημερινή έννοια, θα πρέπει να είμαστε έτοιμοι για όλα. Αλλιώς ας ετοιμαστούμε για τον φυλετικό και γεωγραφικό μας μαρασμό.
Ο φυλετικός ήδη άρχισε με την ανεξέλεγκτη είσοδο, παραμονή και «αφομοίωση» πολλών χιλιάδων Γεωργιανών, Τσετσένων, κλπ. Σε 20-30 χρόνια το αργότερο θα «σλαβοποιηθούμε φυλετικά», αν δεν προλάβουν να μας φάνε ζωντανούς οι εκατοντάδες χιλιάδες Μουσουλμάνοι λαθρομετανάστες. Και ο Φαλμεράγιερ θα δικαιωθεί πλήρως.
Όσον αφορά στον γεωγραφικό μαρασμό, αυτός ίσως έρθει νωρίτερα, αν κρίνουμε από τις (σχετικά) πρόσφατες στρατηγικές μας «νίκες»… Την βλέπουμε άλλωστε τη συρρίκνωση (Κύπρος, Ίμια, κλπ.).
Υπάρχει εύκολη λύση; Αν κρίνω από την «κωματώδη» κατάσταση της νεολαίας, μάλλον όχι. Η μόνη λύση είναι σκληρή, και δεν ξέρω αν ο σημερινός Ελληνισμός μπορεί να την αντέξει.
Και δεν αναφέρομαι στην οικονομική κρίση που μας έχει γονατίσει απαξάπαντες, και πιο ειδικά τους νέους, που πλέον δεν έχουν καμιά ελπίδα επαγγελματικής επιτυχίας, ή έστω και σκέτης επιβίωσης.
Μιλάω για την βυθιότητα στην οποία περιήλθαν οι σημερινοί νέοι, λόγω ακριβώς της επίπλαστης οικονομικής ευμάρειας που μεσολάβησε.
Δεν είναι η κρίση που «χάζεψε» τα παιδιά. Απλά αυτή αποτελεί το τελειωτικό χτύπημα.
Εδώ και πάρα πολλά χρόνια, οι γονείς των σημερινών εικοσάχρονων, επειδή ακριβώς έζησαν την στέρηση στο πετσί τους, έδωσαν γη και ύδωρ στα παιδιά τους, προκειμένου να μη τα λείψει τίποτα απ όλα αυτά που έλειψαν σε εκείνους.
Το αποτέλεσμα είναι ο κάθε έφηβος να μεγαλώνει με τον δικό του Η/Υ, το δικό του playstation, τη δική του τηλεόραση, το δικό του κινητό, μηχανάκι, αυτοκίνητο, και πάει λέγοντας.
Στα δε σχολεία, όπου μέχρι πριν από 20-30 χρόνια βασίλευε ο φόβος της πειθαρχίας, και οι σφαλιάρες έπεφταν αδιάκριτα, εδώ και πολύ καιρό επικρατεί αυτό που επικρατεί και γενικότερα στην κοινωνία μας: Ο χαβαλές, η ατιμωρησία, και το πέρα βρέχει.
Τόλμησε ο δάσκαλος να μαλώσει μαθητή; Το ίδιο βράδυ θα δούμε τον γονιό στα τηλεοπτικά παράθυρα, να κατακεραυνώνει το ανάλγητο εκπαιδευτικό σύστημα, και συνεπικουρούμενος από κάποιον τηλεοπτικό εισαγγελέα, να ζητούν την κεφαλήν του δασκάλου επί πίνακι. Και το χειρότερο; Εντός ολίγων λεπτών, να επεμβαίνει κάποιος μεγαλόσχημος λαϊκιστής του υπουργείου Παιδείας, και να διατάζει προσωπικά την διερεύνηση του θέματος, υποσχόμενος… ποινές.
Ναι αλλά έτσι δεν μεγαλώνεις παιδιά. Μεγαλώνεις δυνάστες, και ίσως και πνευματικά ζόμπυ. Και το βλέπουμε παντού. Έφηβοι σαν τα κρύα τα νερά, να κάθονται σε παρέες, και να μην ανταλλάσσουν ούτε κουβέντα, σκυμμένοι πάνω από τα κινητά τους, συνδεδεμένοι με το υπερπέραν. Με βλέμματα βαριεστημένα, κουρασμένα, νεκρά. Χρησιμοποιώντας ένα λεξιλόγιο το πολύ 200 λέξεων, και αγνοώντας αν αυτός που κατέβασε την ναζιστική σημαία από την Ακρόπολη ήταν ο Γλέζος, ή ο …. Απόστολος Γκλέτσος!
Ακόμη και ο στρατός, που υποτίθεται σε σκληραγωγεί, και σε κάνει «άντρα», κίοτεψε. Εννιάμηνη θητεία, με κέτερινγκ, και πολυτελείς τουαλέτες…. Έτσι θα πάρουμε την Πόλη;
Δυστυχώς, η Ελλάδα χρειάζεται ένα ηλεκτροσόκ. Χρειάζεται να αφυπνιστεί, και αυτό μπορεί να γίνει μόνο ανώμαλα. Η κρίση δεν φτάνει, διότι απλά καλλιεργεί την μοιρολατρεία, την απόγνωση, την φυγή, την συγκαταβατικότητα, κλπ.
Ένα μπαμ, διάρκειας δυο τριών ημερών, ίσως να αποδειχτεί η μόνη λύση για να ξυπνήσουμε επιτέλους. Για να εκτιμήσουμε μερικά πράγματα, που κακώς τα θεωρούμε δεδομένα. Και για να αντιληφτούμε ότι όλα αυτά τα οποία απολαμβάνουμε δεν μας χαρίστηκαν κληρονομικώ δικαίω, αλλά κάποιοι πρόγονοί μας πάλεψαν για αυτά, δίνοντας την ζωή τους.
Και έτσι όπως εξελίσσονται τα πράγματα στην διεθνή σκακιέρα, την οποία ως Ελλάδα αγνοήσαμε τελευταία, επικεντρώνοντας το ενδιαφέρον μας αποκλειστικά στην οικονομική κρίση, όλα δείχνουν πως η ευρύτερη γειτονιά μας πάει για ανάφλεξη.
Το καζάνι σιγοβράζει, και η χύτρα είναι έτοιμη να εκραγεί.
Ας ελπίσουμε πως θα αντεπεξέλθουμε. Έστω και με την σημερινή καλομαθημένη και μαλθακή γενιά, που δεν παύει όμως να αποτελείται από Έλληνες. Τότε μόνο θα δούμε αν το περίφημο DNA είναι τόσο κρίσιμος παράγοντας όσο λένε κάποιοι.
Strange Attractor
Και δεν αναφέρομαι στην οικονομική κρίση που μας έχει γονατίσει απαξάπαντες, και πιο ειδικά τους νέους, που πλέον δεν έχουν καμιά ελπίδα επαγγελματικής επιτυχίας, ή έστω και σκέτης επιβίωσης.
Μιλάω για την βυθιότητα στην οποία περιήλθαν οι σημερινοί νέοι, λόγω ακριβώς της επίπλαστης οικονομικής ευμάρειας που μεσολάβησε.
Δεν είναι η κρίση που «χάζεψε» τα παιδιά. Απλά αυτή αποτελεί το τελειωτικό χτύπημα.
Εδώ και πάρα πολλά χρόνια, οι γονείς των σημερινών εικοσάχρονων, επειδή ακριβώς έζησαν την στέρηση στο πετσί τους, έδωσαν γη και ύδωρ στα παιδιά τους, προκειμένου να μη τα λείψει τίποτα απ όλα αυτά που έλειψαν σε εκείνους.
Το αποτέλεσμα είναι ο κάθε έφηβος να μεγαλώνει με τον δικό του Η/Υ, το δικό του playstation, τη δική του τηλεόραση, το δικό του κινητό, μηχανάκι, αυτοκίνητο, και πάει λέγοντας.
Στα δε σχολεία, όπου μέχρι πριν από 20-30 χρόνια βασίλευε ο φόβος της πειθαρχίας, και οι σφαλιάρες έπεφταν αδιάκριτα, εδώ και πολύ καιρό επικρατεί αυτό που επικρατεί και γενικότερα στην κοινωνία μας: Ο χαβαλές, η ατιμωρησία, και το πέρα βρέχει.
Τόλμησε ο δάσκαλος να μαλώσει μαθητή; Το ίδιο βράδυ θα δούμε τον γονιό στα τηλεοπτικά παράθυρα, να κατακεραυνώνει το ανάλγητο εκπαιδευτικό σύστημα, και συνεπικουρούμενος από κάποιον τηλεοπτικό εισαγγελέα, να ζητούν την κεφαλήν του δασκάλου επί πίνακι. Και το χειρότερο; Εντός ολίγων λεπτών, να επεμβαίνει κάποιος μεγαλόσχημος λαϊκιστής του υπουργείου Παιδείας, και να διατάζει προσωπικά την διερεύνηση του θέματος, υποσχόμενος… ποινές.
Ναι αλλά έτσι δεν μεγαλώνεις παιδιά. Μεγαλώνεις δυνάστες, και ίσως και πνευματικά ζόμπυ. Και το βλέπουμε παντού. Έφηβοι σαν τα κρύα τα νερά, να κάθονται σε παρέες, και να μην ανταλλάσσουν ούτε κουβέντα, σκυμμένοι πάνω από τα κινητά τους, συνδεδεμένοι με το υπερπέραν. Με βλέμματα βαριεστημένα, κουρασμένα, νεκρά. Χρησιμοποιώντας ένα λεξιλόγιο το πολύ 200 λέξεων, και αγνοώντας αν αυτός που κατέβασε την ναζιστική σημαία από την Ακρόπολη ήταν ο Γλέζος, ή ο …. Απόστολος Γκλέτσος!
Ακόμη και ο στρατός, που υποτίθεται σε σκληραγωγεί, και σε κάνει «άντρα», κίοτεψε. Εννιάμηνη θητεία, με κέτερινγκ, και πολυτελείς τουαλέτες…. Έτσι θα πάρουμε την Πόλη;
Δυστυχώς, η Ελλάδα χρειάζεται ένα ηλεκτροσόκ. Χρειάζεται να αφυπνιστεί, και αυτό μπορεί να γίνει μόνο ανώμαλα. Η κρίση δεν φτάνει, διότι απλά καλλιεργεί την μοιρολατρεία, την απόγνωση, την φυγή, την συγκαταβατικότητα, κλπ.
Ένα μπαμ, διάρκειας δυο τριών ημερών, ίσως να αποδειχτεί η μόνη λύση για να ξυπνήσουμε επιτέλους. Για να εκτιμήσουμε μερικά πράγματα, που κακώς τα θεωρούμε δεδομένα. Και για να αντιληφτούμε ότι όλα αυτά τα οποία απολαμβάνουμε δεν μας χαρίστηκαν κληρονομικώ δικαίω, αλλά κάποιοι πρόγονοί μας πάλεψαν για αυτά, δίνοντας την ζωή τους.
Και έτσι όπως εξελίσσονται τα πράγματα στην διεθνή σκακιέρα, την οποία ως Ελλάδα αγνοήσαμε τελευταία, επικεντρώνοντας το ενδιαφέρον μας αποκλειστικά στην οικονομική κρίση, όλα δείχνουν πως η ευρύτερη γειτονιά μας πάει για ανάφλεξη.
Το καζάνι σιγοβράζει, και η χύτρα είναι έτοιμη να εκραγεί.
Ας ελπίσουμε πως θα αντεπεξέλθουμε. Έστω και με την σημερινή καλομαθημένη και μαλθακή γενιά, που δεν παύει όμως να αποτελείται από Έλληνες. Τότε μόνο θα δούμε αν το περίφημο DNA είναι τόσο κρίσιμος παράγοντας όσο λένε κάποιοι.
Strange Attractor
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου