Από το Antinews:
Φαίνεται ότι οι «megaλοι» δημοσιογράφοι δεν έχουν αντιληφθεί πως το άλλοτε κραταιό σύστημα ΠΑΣΟΚ έχει περάσει στην λήθη της ιστορίας μαζί με το πολιτικό σύστημα που στήριζαν τόσα χρόνια οι εργοδότες τους και όσες προσπάθειες κι αν καταβάλουν δεν πρόκειται να το αναστήσουν.
Πως αλλιώς να ερμηνεύσουμε την επίθεση που εξαπολύουν κατά της κυβέρνησης Σαμαρά και μάλιστα την στιγμή που ο Πρωθυπουργός αναρρώνει από μια πολύ σοβαρή εγχείρηση;
Μία επίθεση που ξεκίνησε από την στιγμή που ο Α. Σαμαράς απέφυγε να κάνει μια κυβέρνηση – μίγμα σημιτικών εκσυγχρονιστών και…μητσοτακικών νεοφιλελεύθερων όπως επιζητούσαν διακαώς τα εγχώρια συστημικά συμφέροντα και πιθανότατα οι δανειστές.
Δηλαδή η κυβέρνηση Σαμαρά θα ήταν σωστή αν συμμετείχαν τα πράσινα golden boys, ενώ τώρα δεν είναι; Σε λίγο θα μας πουν ότι είναι καλύτερα να κυβερνήσει το… ΠΑΣΟΚ που όλα τα είχε στην εντέλεια.
Επίσης, είναι αδιανόητο να μετατρέπεται η περιπέτεια υγείας του πρωθυπουργού σε κυβερνητική κρίση από εκείνους που έβλεπαν ασύλληπτη ευφυΐα στις … γκάφες του ΓΑΠ.
Και εξηγούμαστε: Η ασθένεια του πρωθυπουργού δεν γινόταν να μην αντιμετωπιστεί. Ο άνθρωπος έχανε το μάτι του και παρ’ όλα αυτά έκανε συσκέψεις για να δει πώς θα μαζέψει την Ελλάδα. Άρα λοιπόν όσοι προσπαθούν να βάλουν τον Σαμαρά στο κάδρο της προχειρότητας κάνουν τρομερό λάθος ή το κάνουν σκόπιμα.
Από την άλλη μεριά, οι τόσο “αντικειμενικοί” δημοσιογράφοι γιατί δεν υπήρξαν το ίδιο αυστηροί και με την περιπέτεια που είχε με την υγεία του ο κ. Ράπανος; Δεν γνώριζαν ότι το πρόβλημα υγείας του είναι χρόνιο και θα έπρεπε ο ίδιος από την αρχή να αρνηθεί τα εν λόγω καθήκοντα; Ο ίδιος ο κ. Ράπανος -και δεν έχουμε τίποτε με τον άνθρωπο, μακάρι να είναι καλά- δεν γνώριζε ότι έχει πρόβλημα υγείας; Δεν έπρεπε λοιπόν να πει το «ναι» στην πρόταση που του έγινε ομόφωνα από τα τρία κόμματα.
Είναι ακόμη χειρότερο το γεγονός ότι εμφανίζεται ο κ. Ράπανος να παραιτείται επειδή λέει ότι τον «άδειασαν» κι άλλα του είχαν τάξει. Τι ήθελαν δηλαδή, να κάνει κουμάντο το σύστημα Σημίτη και οι διαπλεκόμενοι στα Media που ήθελαν μια τέτοια εξέλιξη; Κουμάντο κάνει ο πρωθυπουργός και έτερον ουδέν.
Από την άλλη, δεν είναι δυνατό να έχει αποφασιστεί ποιός θα αντικαταστήσει τον Πρωθυπουργό στη Σύνοδο Κορυφής, να έχει ορισθεί η αντιπροσωπεία και να συνεδριάζει μάλιστα υπό τον κ. Αβραμόπουλο και κανείς να μη γνωρίζει ότι σε συνόδους τέτοιου επιπέδου πρέπει να πάει μόνο αρχηγός κράτους ή πρωθυπουργός. Το προβλέπει η Συνθήκη της Λισσαβόνας και κάποιοι έπρεπε να τη γνωρίζουν, είτε είναι διπλωμάτες είτε όχι. Δεν είναι δυνατόν να μας στέλνουν οι ξένοι φιρμάνι ότι δεν μπορεί η Ελλάδα να εκπροσωπηθεί από υπουργό και την τελευταία στιγμή να αποφασίζεται η μετάβαση του Κ. Παπούλια.
Στην κυβέρνηση δεν κρύβουν την δυσαρέσκειά τους για το γεγονός ότι η μόνιμη αντιπροσωπία της Ελλάδας στην Ε.Ε. είχε διαβεβαιώσει το Μέγαρο Μαξίμου ότι τη χώρα θα μπορούσε να εκπροσωπήσει ο υπουργός Εξωτερικών. Ό,τι κι αν συνέβη το γεγονός είναι ότι η χώρα έδειξε για μια ακόμα φορά κακή εικόνα στο εξωτερικό και οι υπεύθυνοι πρέπει να τιμωρηθούν.
Όλοι ξέρουμε ότι οι περιστάσεις είναι πολύ δύσκολες και δεν υπάρχει καιρός για χάσιμο. Ωστόσο, αυτή η κυβέρνηση μόλις ανέλαβε και είναι φυσιολογικό να υπάρχουν και αρρυθμίες και αδυναμίες που θα αντιμετωπιστούν. Και δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι δεν έχουμε μια μονοκομματική κυβέρνηση, αλλά μια τρικομματική συνεργασία που ο καθένας λέει το δικό του και θέλει το δικό του. Περισσότερο… κυανόκρανος χρειάζεται παρά υπουργός Οικονομικών. Από την στιγμή που ο Α. Σαμαράς δεν ήταν σε θέση να συγκροτήσει μία αμιγώς μονοκομματική κυβέρνηση ήταν υποχρεωμένος να μπει στην λογική των πολιτικών συμβιβασμών και να καταλήξει σε ένα σχήμα ισορροπιών που ασφαλώς δεν θα είχε στο μυαλό του πριν από μερικούς μήνες.
Να βλέπουμε όμως και τα θετικά όχι μόνον τα …στραβά:
1. Όπως γράψαμε και προηγουμένως δεν έγιναν τα χατίρια της διαπλοκής για την σύνθεση του οικονομικού επιτελείου της κυβέρνησης.
2. Τα κρίσιμα για τα εθνικά ζητήματα υπουργεία (Εξωτερικών, Άμυνας, Παιδείας, Δημόσιας Τάξης) και εκείνα που αφορούν την κοινωνία ελέγχονται από τη Νέα Δημοκρατία και θα έχουν την ευκαιρία να εφαρμόσουν το πρόγραμμά της.
3. Μπορεί κανείς να συμφωνεί ή να διαφωνεί μαζί του, αλλά ο Α. Σαμαράς είναι και καταρτισμένος και εργασιομανής και έδειξε από την πρώτη στιγμή ότι θα φέρει μια νέα πνοή στο κυβερνητικό έργο.
Αυτό που έχει σημασία και που πρέπει όλοι να καταλάβουν είναι ότι βρισκόμαστε στην πιο κρίσιμη στιγμή της ιστορίας της χώρας. Και ότι έχουμε μια νέα κυβέρνηση που κάνει τα πρώτα βήματά της.
Η στήριξη όλων μας και η απομόνωση όσων θέλουν να κάνουν κακό, είναι βασική προϋπόθεση για την εθνική προσπάθεια που ξεκινά. Κι ας το πάρουν χαμπάρι όσοι στήνουν δόκανα στην κυβέρνηση. Θα τους πάρει το ποτάμι της οργής του λαού που θέλει ηρεμία, διέξοδο, λύσεις, αποφασιστικές πολιτικές στο πρόβλημα της οικονομίας κι όχι μόνο.
Επειδή, το παιχνίδι είναι μεγάλο και θα κριθεί όχι από τα επιμέρους πρόσωπα της κυβέρνησης, αλλά από τον Αντώνη Σαμαρά και την ικανότητα του να βάζει …γκολ. Δεν πρέπει λοιπόν να νομίσουν ποτέ ότι ο άνθρωπος που θυσίασε μια σίγουρη εκλογική νίκη το Νοέμβριο του 2011 προχωρά χωρίς σχέδιο και στρατηγική. Μπορεί να μην του βγήκαν όλοι οι ελιγμοί και όλες οι κινήσεις, μπορεί να έκανε λάθη, αλλά ας μην ξεχνούν επίσης ποτέ ότι σήμερα ο Αντώνης Σαμαράς είναι Πρωθυπουργός, ενώ πριν από τρία χρόνια κανείς τους δεν πίστευε ότι θα προχωρήσει παραπέρα από το υπουργείο Πολιτισμού.
ΠΖ-ΑΨ
Επίσης, είναι αδιανόητο να μετατρέπεται η περιπέτεια υγείας του πρωθυπουργού σε κυβερνητική κρίση από εκείνους που έβλεπαν ασύλληπτη ευφυΐα στις … γκάφες του ΓΑΠ.
Και εξηγούμαστε: Η ασθένεια του πρωθυπουργού δεν γινόταν να μην αντιμετωπιστεί. Ο άνθρωπος έχανε το μάτι του και παρ’ όλα αυτά έκανε συσκέψεις για να δει πώς θα μαζέψει την Ελλάδα. Άρα λοιπόν όσοι προσπαθούν να βάλουν τον Σαμαρά στο κάδρο της προχειρότητας κάνουν τρομερό λάθος ή το κάνουν σκόπιμα.
Από την άλλη μεριά, οι τόσο “αντικειμενικοί” δημοσιογράφοι γιατί δεν υπήρξαν το ίδιο αυστηροί και με την περιπέτεια που είχε με την υγεία του ο κ. Ράπανος; Δεν γνώριζαν ότι το πρόβλημα υγείας του είναι χρόνιο και θα έπρεπε ο ίδιος από την αρχή να αρνηθεί τα εν λόγω καθήκοντα; Ο ίδιος ο κ. Ράπανος -και δεν έχουμε τίποτε με τον άνθρωπο, μακάρι να είναι καλά- δεν γνώριζε ότι έχει πρόβλημα υγείας; Δεν έπρεπε λοιπόν να πει το «ναι» στην πρόταση που του έγινε ομόφωνα από τα τρία κόμματα.
Είναι ακόμη χειρότερο το γεγονός ότι εμφανίζεται ο κ. Ράπανος να παραιτείται επειδή λέει ότι τον «άδειασαν» κι άλλα του είχαν τάξει. Τι ήθελαν δηλαδή, να κάνει κουμάντο το σύστημα Σημίτη και οι διαπλεκόμενοι στα Media που ήθελαν μια τέτοια εξέλιξη; Κουμάντο κάνει ο πρωθυπουργός και έτερον ουδέν.
Από την άλλη, δεν είναι δυνατό να έχει αποφασιστεί ποιός θα αντικαταστήσει τον Πρωθυπουργό στη Σύνοδο Κορυφής, να έχει ορισθεί η αντιπροσωπεία και να συνεδριάζει μάλιστα υπό τον κ. Αβραμόπουλο και κανείς να μη γνωρίζει ότι σε συνόδους τέτοιου επιπέδου πρέπει να πάει μόνο αρχηγός κράτους ή πρωθυπουργός. Το προβλέπει η Συνθήκη της Λισσαβόνας και κάποιοι έπρεπε να τη γνωρίζουν, είτε είναι διπλωμάτες είτε όχι. Δεν είναι δυνατόν να μας στέλνουν οι ξένοι φιρμάνι ότι δεν μπορεί η Ελλάδα να εκπροσωπηθεί από υπουργό και την τελευταία στιγμή να αποφασίζεται η μετάβαση του Κ. Παπούλια.
Στην κυβέρνηση δεν κρύβουν την δυσαρέσκειά τους για το γεγονός ότι η μόνιμη αντιπροσωπία της Ελλάδας στην Ε.Ε. είχε διαβεβαιώσει το Μέγαρο Μαξίμου ότι τη χώρα θα μπορούσε να εκπροσωπήσει ο υπουργός Εξωτερικών. Ό,τι κι αν συνέβη το γεγονός είναι ότι η χώρα έδειξε για μια ακόμα φορά κακή εικόνα στο εξωτερικό και οι υπεύθυνοι πρέπει να τιμωρηθούν.
Όλοι ξέρουμε ότι οι περιστάσεις είναι πολύ δύσκολες και δεν υπάρχει καιρός για χάσιμο. Ωστόσο, αυτή η κυβέρνηση μόλις ανέλαβε και είναι φυσιολογικό να υπάρχουν και αρρυθμίες και αδυναμίες που θα αντιμετωπιστούν. Και δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι δεν έχουμε μια μονοκομματική κυβέρνηση, αλλά μια τρικομματική συνεργασία που ο καθένας λέει το δικό του και θέλει το δικό του. Περισσότερο… κυανόκρανος χρειάζεται παρά υπουργός Οικονομικών. Από την στιγμή που ο Α. Σαμαράς δεν ήταν σε θέση να συγκροτήσει μία αμιγώς μονοκομματική κυβέρνηση ήταν υποχρεωμένος να μπει στην λογική των πολιτικών συμβιβασμών και να καταλήξει σε ένα σχήμα ισορροπιών που ασφαλώς δεν θα είχε στο μυαλό του πριν από μερικούς μήνες.
Να βλέπουμε όμως και τα θετικά όχι μόνον τα …στραβά:
1. Όπως γράψαμε και προηγουμένως δεν έγιναν τα χατίρια της διαπλοκής για την σύνθεση του οικονομικού επιτελείου της κυβέρνησης.
2. Τα κρίσιμα για τα εθνικά ζητήματα υπουργεία (Εξωτερικών, Άμυνας, Παιδείας, Δημόσιας Τάξης) και εκείνα που αφορούν την κοινωνία ελέγχονται από τη Νέα Δημοκρατία και θα έχουν την ευκαιρία να εφαρμόσουν το πρόγραμμά της.
3. Μπορεί κανείς να συμφωνεί ή να διαφωνεί μαζί του, αλλά ο Α. Σαμαράς είναι και καταρτισμένος και εργασιομανής και έδειξε από την πρώτη στιγμή ότι θα φέρει μια νέα πνοή στο κυβερνητικό έργο.
Αυτό που έχει σημασία και που πρέπει όλοι να καταλάβουν είναι ότι βρισκόμαστε στην πιο κρίσιμη στιγμή της ιστορίας της χώρας. Και ότι έχουμε μια νέα κυβέρνηση που κάνει τα πρώτα βήματά της.
Η στήριξη όλων μας και η απομόνωση όσων θέλουν να κάνουν κακό, είναι βασική προϋπόθεση για την εθνική προσπάθεια που ξεκινά. Κι ας το πάρουν χαμπάρι όσοι στήνουν δόκανα στην κυβέρνηση. Θα τους πάρει το ποτάμι της οργής του λαού που θέλει ηρεμία, διέξοδο, λύσεις, αποφασιστικές πολιτικές στο πρόβλημα της οικονομίας κι όχι μόνο.
Επειδή, το παιχνίδι είναι μεγάλο και θα κριθεί όχι από τα επιμέρους πρόσωπα της κυβέρνησης, αλλά από τον Αντώνη Σαμαρά και την ικανότητα του να βάζει …γκολ. Δεν πρέπει λοιπόν να νομίσουν ποτέ ότι ο άνθρωπος που θυσίασε μια σίγουρη εκλογική νίκη το Νοέμβριο του 2011 προχωρά χωρίς σχέδιο και στρατηγική. Μπορεί να μην του βγήκαν όλοι οι ελιγμοί και όλες οι κινήσεις, μπορεί να έκανε λάθη, αλλά ας μην ξεχνούν επίσης ποτέ ότι σήμερα ο Αντώνης Σαμαράς είναι Πρωθυπουργός, ενώ πριν από τρία χρόνια κανείς τους δεν πίστευε ότι θα προχωρήσει παραπέρα από το υπουργείο Πολιτισμού.
ΠΖ-ΑΨ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου