Ενα ποιήμα που γράφτηκε απ τον Καβάφη ορμώμενος απ τον Αντώνιο που προστάτευε την Αλεξάνδρεια απ την επίθεση του Οκτάβιου αλλά έχει κι ένα μηνυμα για όλους μας,ότι όταν όλα πια έχουν τελειώσει,όταν ένας στόχος δεν μπορεί να επιτευχθεί πρέπει να το δεχόμαστε με αξιοπρέπεια.

ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΣΤΟΝ ΑΝΤΩΝΗ ΣΑΜΑΡΑ_ 

Σαν έξαφνα, ώρα μεσάνυχτ',

ακουσθεί αόρατος θίασος 

να περνά με μουσικές εξαίσιες, με φωνές— 

την τύχη σου που ενδίδει πια, 

τα έργα σου που απέτυχαν, 

τα σχέδια της ζωής σου που βγήκαν όλα πλάνες,

μη ανωφέλετα θρηνήσεις. 

Σαν έτοιμος από καιρό, σα θαρραλέος,

αποχαιρέτα την, την Aλεξάνδρεια που φεύγει. 

Προ πάντων να μη γελασθείς, 

μην πεις πως ήταν ένα όνειρο, πως απατήθηκεν η ακοή σου·

μάταιες ελπίδες τέτοιες μην καταδεχθείς. 

Σαν έτοιμος από καιρό, σα θαρραλέος,

σαν που ταιριάζει σε που αξιώθηκες μια τέτοια πόλι, 

πλησίασε σταθερά προς το παράθυρο, κ

ι άκουσε με συγκίνησιν, αλλ' όχι με των δειλών τα παρακάλια και παράπονα, 

ως τελευταία απόλαυσι τους ήχους,

τα εξαίσια όργανα του μυστικού θιάσου,

κι αποχαιρέτα την, την Aλεξάνδρεια που χάνεις. 

dionolympos blogspot