«Σε μια περίοδο κρίσης, ο πολιτικός οφείλει με ψυχραιμία, με υπευθυνότητα και με μοναδικό γνώμονα τη συνείδησή του, να πράξει το καθήκον του. Αισθάνθηκα στην διάρκεια των ημερών αυτών και μέχρι την στιγμή της ψηφοφορίας ότι το δίλημμα δεν ήταν προσωπικό. Ήταν εθνικό. Δεν αποφάσιζα για το μέλλον μου αλλά για το μέλλον των παιδιών μου.
Και υπήρξε καταλυτικός παράγοντας στην απόφασή μου να υπερψηφίσω τη δανειακή σύμβαση, σηκώνοντας ταυτόχρονα το βάρος μιας απόφασης που ενδεχομένως ορισμένοι συμπολίτες μου θεωρούν λανθασμένη.
Θέλω να διαβεβαιώσω όλους εκείνους που με τίμησαν με την ψήφο τους και κάτω από τη σημαία της παράταξής μας, με όρισαν εκπρόσωπό τους στη Βουλή των Ελλήνων, πως έλαβα υπόψη μου όλους τους προβληματισμούς, την αγωνία και τις θυσίες τους.
Δεν στάθηκε εμπόδιο σ’αυτή μου την επιλογή το
όποιο πολιτικό κόστος. Η προοπτική να ζήσει η χώρα μου και οι συμπατριώτες μου στην οικονομική και όχι μόνο απομόνωση, να ζήσουν τα παιδιά μας την φτώχεια και την εξαθλίωση ήταν κάτι παραπάνω από ορατή.
Πίστευα και πιστεύω ότι τους αγώνες πρέπει να τους δίνεις μέσα στο στίβο. Να αγωνίζεσαι και όχι να δραπετεύεις.
Η Ν.Δ. και ο πρόεδρος Αντώνης Σαμαράς, αντιμετωπίζουν με πολιτική γενναιότητα την κρίσιμη αυτή περίοδο για τη χώρα και το απέδειξαν. Ο εύκολος –αντιπολιτευτικά-δρόμος του «όχι» και ο καταλογισμός ευθυνών στο κόμμα που έφερε τη χώρα στο χείλος του γκρεμού θα ήταν μια επιλογή ίσως ορθή επικοινωνιακά και στενά κομματικά αλλά καταστροφική για τη χώρα. Δεν τον επιλέξαμε. Γιατί θέλουμε να δούμε τη χώρα να στέκεται όρθια, να μην υποκύπτει, να μην λοιδορείται, να μην λεηλατείται.
Θέλουμε και ξέρουμε πως μπορούμε να πετύχουμε την ανάταξη της χώρας και αυτό θα επιδιώξουμε στις προσεχείς εθνικές εκλογές που επιτακτικά ζητούμε και όλοι γνωρίζουν πως αποτελούν πια μονόδρομο».
"Θέλω να διαβεβαιώσω όλους εκείνους που με τίμησαν με την ψήφο τους και κάτω από τη σημαία της παράταξής μας, με όρισαν εκπρόσωπό τους στη Βουλή των Ελλήνων, πως έλαβα υπόψη μου όλους τους προβληματισμούς, την αγωνία και τις θυσίες τους."
ΑπάντησηΔιαγραφήσ.σ.: Ευτυχώς δεν ανήκω στους παραπάνω, άρα δεν δικαιούμαι να ομιλώ.
Ευχαριστώ, εκ μέρους τους, για την "ευαισθησία" σας και τα "πατριωτικά αντανακλαστικά" σας.
***************
"Θα’ρθεί καιρός που θ’ αλλάξουν τα πράματα.
Να το θυμάσαι Μαρία.
Θυμάσαι Μαρία στα διαλείμματα εκείνο το παιχνίδι
που τρέχαμε κρατώντας τη σκυτάλη
– μη βλέπεις εμένα – μην κλαις. Εσύ είσ’ η ελπίδα
άκου θάρθει καιρός
που τα παιδιά θα διαλέγουνε γονιούς
δε θα βγαίνουν στην τύχη
Δε θα υπάρχουν πόρτες κλειστές
με γερμένους απέξω.
Και τη δουλειά
θα τη διαλέγουμε!
δε θά ‘μαστε άλογα να μας κοιτάνε στα δόντια.
Οι άνθρωποι – σκέψου! – θα μιλάνε με χρώματα
κι άλλοι με νότες.
Να φυλάξεις μοναχά
σε μια μεγάλη φιάλη με νερό
λέξεις κι έννοιες σαν κι αυτές
απροσάρμοστοι-καταπίεση-μοναξιά-τιμή-κέρδος-εξευτελισμός
για το μάθημα της ιστορίας.
Είναι Μαρία – δε θέλω να λέω ψέματα –
δύσκολοι καιροί.
Και θάρθουνε κι άλλοι.
Δεν ξέρω – μην περιμένεις κι από μένα πολλά –
τόσα έζησα τόσα έμαθα τόσα λέω
κι απ’ όσα διάβασα ένα κρατάω καλά:
«Σημασία έχει να παραμένεις άνθρωπος».
Θα την αλλάξουμε τη ζωή!
Παρ’ όλα αυτά Μαρία."
[Κατερίνα Γώγου - Κυριάκος Σφέτσας
*******************
σ.σ.: «Θου Κύριε φυλακήν τω στόματί μου και θύραν περιοχής περί τα χείλη μου»
Ευτυχώς έφυγα νωρίς.
Αυτή η παράταξη δεν είναι η Νέα Δημοκρατία μας.
Κάπου, κάπως, κάποτε, μπορεί να τα ξαναπούμε.
ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΟΛΛΟΙ.
ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΙ.
ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΛΛΗΝΕΣ.