"Το Ευρωομόλογο είναι η λύση" του Ξενοφώντα Ε. Μπαραλιάκου

Το τελευταίο διάστημα ολοένα και περισσότερο ακούμε και διαβάζουμε ότι το Ευρωομόλογο θα μπορούσε να ήταν τελικά η λύση για τα χρέη που έχουν δημιουργήσει τα κράτη μέλη της Ευρωζώνης .

Ιστορικά να αναφέρουμε, όπως τα περιγράφει στο βιβλίο του ο καθηγητής Οικονομικής Θεωρίας κ. Γ.Βαρουφάκης, ότι το 1993 ο τότε πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ζακ Ντελόρ είχε προτείνει μαζί με την ίδρυση του κοινού νομίσματος ότι έπρεπε να δημιουργηθεί και μια μορφή κοινού χρέους με το οποίο να χρηματοδοτείται η ΕΕ . Όμως ο καγκελάριος Κολ και ο πρόεδρος Μιτεράν τότε είπαν ότι δεν ήταν καιρός ακόμα για μια δημοσιονομική ένωση της Ευρώπης αλλά όταν σε 10-20 χρόνια ξεσπάσει κρίση τότε το δίλημμα των Ευρωπαίων θα είναι : ευρωομόλογο ή διάλυση του ευρώ και προέβλεψαν ότι θα διαλέξουν το πρώτο.

Η κρίση τελικά ήρθε και οι προτάσεις και οι λύσεις που ακούγονται από κυβερνήσεις κρατών, ειδικών επιστημόνων, οικονομολόγων, κτλ, είναι πολλές, άλλες εφαρμόσιμες μόνο θεωρητικά, άλλες αποτυχημένες στην πράξη τους (Μνημόνιο στην Ελλάδα) και άλλες που θα μπορούσαν να εφαρμοστούν και να δώσουν λύση στην κρίση υπό συγκεκριμένες όμως προϋποθέσεις.

Η ανάγκη εξεύρεσης αξιόπιστης λύσης έβαλε τη πρόταση της δημιουργίας του ευρωομόλογου στο τραπέζι των συζητήσεων των ηγετών της Ευρώπης, για να σωθεί η Ευρώπη από ένα ενδεχόμενο οικονομικό ντόμινο. Το ευρωομόλογο είναι μια έμπνευση του Πρωθυπουργού του Λουξεμβούργου, προέδρου του Eurogroup Ζαν Κλωντ Γιούνκερ ενώ το τελευταίο διάστημα πληθαίνουν οι φωνές ηγετών της Ευρώπης που συνηγορούν προς αυτή τη κατεύθυνση.

Ουσιαστικά το Ευρωομόλογο σημαίνει ότι τα κράτη-μέλη της Ευρωζώνης θα δανείζονται ενιαία και όχι το καθένα ξεχωριστά, έχοντας δύο σημαντικά πλεονεκτήματα:

1ο το χαμηλό επιτόκιο δανεισμού, αφού θα δανείζονται σαν ομάδα κρατών όλοι μαζί και όχι το κάθε κράτος μόνο του (με τις αδυναμίες του) και
2ο θα υπάρχουν περισσότερες και διαφορετικές εγγυήσεις για τους δανειστές, αφού θα συμμετέχουν σε αυτές όλα τα κράτη-μέλη της Ευρωζώνης.

Αναλύοντας τα παραπάνω είναι εύκολο να καταλάβουμε γιατί αντιδρούν Γερμανία και Γαλλία στη δημιουργία του Ευρωομολόγου.

Τις συγκεκριμένες χώρες τις συμφέρει πολύ περισσότερο να δανείζονται από μόνες τους, γιατί τα επιτόκια δανεισμού που πετυχαίνουν είναι πολύ χαμηλότερα από το μέσο όρο των επιτοκίων της Ευρωζώνης. Άρα με το ευρωομόλογο θα «αναγκαστούν» να δανείζονται με υψηλότερα επιτόκια και φυσικά κάτι τέτοιο δεν θα το ήθελαν.

Στη δική μας περίπτωση όμως, αλλά και των άλλων χωρών της Ευρωπεριφέρειας που είναι παγιδευμένες στο υψηλό χρέος τους, αποτέλεσμα της προσπάθειας για μείωση των ελλειμμάτων με εφαρμογή σκληρής λιτότητας χωρίς να προωθούν αναπτυξιακά προγράμματα, το ευρωομόλογο προτείνεται σαν την ιδανική λύση .

Δεν έχει περάσει πολύς καιρός άλλωστε, που ο πρόεδρος της Κομισιόν, Ζ.Μ.Μπαρόζο, εμφανίστηκε «ανοιχτός» στο ενδεχόμενο έκδοσης ευρωομολόγων, προκειμένου να υποστηριχτεί η υπερχρεωμένη Ελλάδα. Μιλώντας στο Ευρωκοινοβούλιο, ο κ. Μπαρόζο τόνισε ότι θα έβλεπε με συμπάθεια την έκδοση ευρωομολόγων αν το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο και το Ευρωκοινοβούλιο είναι πρόθυμα να το συζητήσουν.

Για τη μορφή και το είδος του ευρωομολόγου υπάρχουν πολλές προτάσεις και από έλληνες οικονομολόγος καθηγητές όπως π.χ. του κ.Μουρμούρα που υπερθεματίζει στην παλιά πρόταση του Ζακ Ντελόρ για τη δημιουργία ευρωομολόγου που θα χρηματοδοτήσει μεγάλα έργα υποδομής (π.χ. σε ενέργεια , μεταφορές κ.α.) ή του κ. Βαρουφάκη που προτείνει το «θεραπευτικό» ευρωομολογο με το οποίο θα καλυφθεί το κατά Μάαστριχ νόμιμο χρέος των κρατών μελών μειώνοντας έτσι το συνολικό βάρος της ευρωζώνης ανατρέποντας έτσι την δυναμική της διαδοχικής πτώχευσης..

Το ευρωομόλογο πιθανότατα να «έσωζε» την Ελλάδα και να απέφευγε το Μνημόνιο και τα 110 δισ. της Τρόικας. Αλλά επειδή στην οικονομία πρέπει να κοιτάμε μπροστά, η έκδοση ευρωομολόγου διαφαίνεται ως η σοβαρότερη και λιγότερο επώδυνη λύση για τη χώρας μας, όσο και των υπολοίπων της Ε.Ε.

Ξενοφών Ε. Μπαραλιάκoς
Οικονομολόγος
Μέλος της Συνέλευσης των Αντιπρόσωπων
Του Οικονομικού Επιμελητηρίου Ελλάδας