Γράφει: Ναταλία Τσαλίκη
H κατάσταση που ζούμε, αγγίζει τα όρια του παραλογισμού. Από τη μια η τηλεόραση, που έτσι και πεις να την ανοίξεις, είναι σαν ένα μανιασμένο ζώο, που ωρύεται στη διαπασών. Από την άλλη όλοι εμείς, οι αιμοδιψείς ψηφοφόροι, που ετοιμαζόμαστε για τις κάλπες, σαν να πηγαίνουμε στο γήπεδο.
Για άλλη μια φορά, βγαίνει στην επιφάνεια η ανάγκη μας για εκτόνωση, για φανατισμό, για »ομαδοποίηση» και διχόνοια. Με θλίψη παρακολουθεί κανείς άγρια, θηριώδη ένστικτα, να επανεμφανίζονται. Καταφέραμε, την ευκαιρία της περισυλλογής που μας έδωσε η σοβαρότητα της κρίσης και η μεγάλη προεκλογική περίοδος, να την μετατρέψουμε σε λυσσαλέα, φανατική αντιπαράθεση. Με τη βοήθεια των πολιτικών μας, βέβαια, που μαίνονται γύρω από ένα πληγωμένο θήραμα για το ποιος θα πάρει το μεγαλύτερο κομμάτι. Και την »ευγενή» αναμετάδοση του »φαγοποτιού», από την τηλεόραση. Με στόχο, πάντα, την ανεβασμένη τηλεθέαση. Και, βέβαια, το όλο και περισσότερο πεσμένο μας ηθικό. Να βουίζει το κεφάλι μας. Να πάμε στις κάλπες με θολωμένα μυαλά. Για άλλη μια φορά. Να βγαίνουν στην επιφάνεια όλα τα πρωτόγονα, διχαστικά μας ένστικτα, του τύπου »Ολυμπιακός- Παναθηναϊκός», »κακός Δεξιός-καλός Αριστερός», »κακός Μνημονιακός-καλός Αντιμνημονιακός».
Τώρα τελευταία δε, βγήκε στη μέση και το ξεχασμένο »η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες», δηλαδή πάρτα όλα λαέ. Πίσω δηλαδή. Εκεί όπου μας άφησε το »βαθύ» ΠΑΣΟΚ. Εκεί απ’ οπού ξεκίνησε η καταστροφή.
Και το ξέσπασμα αυτό του θυμικού μας, που θυμίζει παιδιά στο σχολειό που γλύτωσαν το μάθημα και ξεχύνονται στην αυλή με αλαλαγμούς, βρέθηκαν πάλι κάποιοι επιτήδειοι να το εκμεταλλευτούν.
Μα έτσι θα γίνεται πάντα. Όσο ο Έλληνας δεν ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΙ να κάτσει κάτω να σκεφτεί, να καταλάβει τι σημαίνει ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ και πόσο δύσκολο στην άσκησή του Πολίτευμα είναι, όσο νομίζει ότι κάνοντας ΚΑΤΑΛΗΨΗ στη χώρα του θα λυθούν τα πάντα, η πορεία μας θα είναι προς τα πίσω.
Λίγες μέρες έμειναν. Ας σκεφτούμε. Ας σβήσουμε τη μηχανή του θυμικού μας που πήρε φόρα και πάει να εκραγεί. Ας βάλουμε το ρελαντί. Ας πάρουμε μια απόσταση. Πρόκειται για το ΜΕΛΛΟΝ μας. Δεν υπάρχουν μαγικά κουμπιά που θα μας βοηθήσουν να βγούμε από την Κρίση αύριο το πρωί. Μην έχουμε ψευδαισθήσεις, ότι θα φύγουν όλα, χωρίς πόνο. Το θέμα είναι, να έχει ο πόνος ημερομηνία λήξης. Να στρώσουμε το δρόμο για την έξοδο από την αρρώστια που περνάμε. Να βοηθήσουμε με δουλειά και υπομονή, ώστε να έρθει η ίαση. Και η ανάρρωση. Πρέπει να εργαστούμε γι’ αυτό. Με ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΜΑΣ. Όχι με την παρόρμηση. Όχι με το συναίσθημα και τη βιασύνη. Όχι με το θυμικό. Με ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ.
Και το ξέσπασμα αυτό του θυμικού μας, που θυμίζει παιδιά στο σχολειό που γλύτωσαν το μάθημα και ξεχύνονται στην αυλή με αλαλαγμούς, βρέθηκαν πάλι κάποιοι επιτήδειοι να το εκμεταλλευτούν.
Μα έτσι θα γίνεται πάντα. Όσο ο Έλληνας δεν ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΙ να κάτσει κάτω να σκεφτεί, να καταλάβει τι σημαίνει ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ και πόσο δύσκολο στην άσκησή του Πολίτευμα είναι, όσο νομίζει ότι κάνοντας ΚΑΤΑΛΗΨΗ στη χώρα του θα λυθούν τα πάντα, η πορεία μας θα είναι προς τα πίσω.
Λίγες μέρες έμειναν. Ας σκεφτούμε. Ας σβήσουμε τη μηχανή του θυμικού μας που πήρε φόρα και πάει να εκραγεί. Ας βάλουμε το ρελαντί. Ας πάρουμε μια απόσταση. Πρόκειται για το ΜΕΛΛΟΝ μας. Δεν υπάρχουν μαγικά κουμπιά που θα μας βοηθήσουν να βγούμε από την Κρίση αύριο το πρωί. Μην έχουμε ψευδαισθήσεις, ότι θα φύγουν όλα, χωρίς πόνο. Το θέμα είναι, να έχει ο πόνος ημερομηνία λήξης. Να στρώσουμε το δρόμο για την έξοδο από την αρρώστια που περνάμε. Να βοηθήσουμε με δουλειά και υπομονή, ώστε να έρθει η ίαση. Και η ανάρρωση. Πρέπει να εργαστούμε γι’ αυτό. Με ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΜΑΣ. Όχι με την παρόρμηση. Όχι με το συναίσθημα και τη βιασύνη. Όχι με το θυμικό. Με ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου