Η ραγδαία μεταμόρφωση του Συριζα σε ΠΑΣΟΚ επαναφέρει τον δικομματισμό με νέα ορμή. Σακοράφα, Κοτσακάς, Φωτόπουλος, Κουρουπλής, Χωραφάς, Κολάς και γενικώς όλη η καλή παρέα των φίλων του Ακη και του Αντρέα βρήκε στέγη στον αριστερό οπορτουνισμό του Σύριζα και βαδίζει, μαζί με τις δυνάμεις που εκφράζει μέσα στον τερατώδη δημόσιο τομέα, προς την εκλογική επιτυχία. Το αν θα τα καταφέρει βεβαίως, αν δηλαδή η Ελλάδα επιλέξει την επιστροφή στο παρελθόν είναι άλλο ζήτημα. Όμως η εξέλιξη αυτή είναι από μόνη της ενδεικτική: την ώρα που η Ευρώπη αναγκάζεται να χαλαρώσει τους όρους δανεισμού, με προοπτική μια πιο σφιχτή δημοσιονομική και πολιτική ένωση, είναι πιθανόν η Ελλάδα, επιλέγοντας Σύριζα, να βρεθεί εκ των πραγμάτων εκτός.
Ο Τσίπρας, όλο και περισσότερο θυμίζει Αντρέα, όλο και περισσότερο αντιγράφει τις μεθόδους του και την ρητορική του. Το ζήτημα είναι πως το νεανικό εκλογικό σώμα, απελπισμένο μέσα στην ανεργία και τη φτώχια, έλκεται από αυτήν την φτηνή ρητορική, η οποία παρουσιάζει τον κρατικό κορβανά ως τον σάκο του Αη Βασίλη. Η λαϊκή πεποίθηση είναι μία και δεν αλλάζει: το κράτος έχει ένα ταμείο το οποίον το χρησιμοποιεί για να ταϊζει τους πλούσιους και τους παρατρεχάμενους και δεν δίνει τα λεφτά στον λαό. Αυτή η αντίληψη, έρχεται από την εποχή της τουρκοκρατίας, όπου το δημόσιο οθωμανικό ταμείο έπαιρνε ό,τι ήθελε από τους κατακτημένους και συντηρούσε την μεγάλη οθωμανική διοίκηση. Ήταν το κράτος-ταμείο. Η Ελλάδα ποτέ ουσιαστικά δεν πέρασε στην εποχή του δυτικού βιομηχανικού κράτους, όπου ο πλούτος παράγεται και διανέμεται με τρόπο που καθορίζεται από τους συσχετισμούς της αγοράς και από τις νομικές δεσμεύσεις του κοινωνικού συμβολαίου. Η Ελλάδα δεν δούλεψε ποτέ έτσι και μονίμως την έβγαζε είτε με εξωτερικά δανεικά είτε με παροχές προς το λαό, ως φιλοδώρημα. Έτσι είναι εδραιωμένη πεποίθηση ότι ο εκάστοτε πρωθυπουργός έχει τη δυνατότητα είτε να δίνει λεφτά στους πολίτες, είτε να μην δίνει. Κυριολεκτικά από την τσέπη του. Ο κακός Μητσοτάκης δεν δίνει. Ο καλός Αντρέας δίνει. Και ο καλός Τσίπρας θα δώσει. Έχει λεφτά. Υπάρχουν. Αυτό δεν το είπε ο Γιώργος, το λέει ο λαός ο ίδιος.
Ο Τσίπρας λοιπόν, όπως ο Αντρέας παλιότερα αλλά και η αριστερά γενικώς, πάνω σ’ αυτήν την αυταπάτη επενδύουν πολιτικά. Και έτσι κερδίζουν τις εκλογές στην Ελλάδα. Η κυριαρχία του ΠΑΣΟΚ επί δεκαετίες στηρίζονταν εξάλλου από αριστερά δεκανίκια και οι σημερινοί εκπρόσωποι του ΣΥΡΙΖΑ ήταν πρόσωπα που άσκησαν εξουσία σε όλη την μεταπολιτευτική περίοδο, κυριολεκτικά ξεζουμίζοντας το κράτος. Αρχιτέκτονες σε πολεοδομίες, γιατροί σε νοσοκομεία, πολιτιστικοί υπεύθυνοι σε δήμους, πανεπιστημιακοί, διανοούμενοι, δήμαρχοι και νομάρχες, όλοι αυτοί που βούλιαξαν το ελληνικό δημόσιο τι ήταν; ΠΑΣΟΚ και ΝΔ μόνον; Όχι βέβαια. Στους κρίσιμους χώρους ήταν κυρίως αριστεροί- «λαϊκοί» καλλιτέχνες που γύριζαν στα φεστιβάλ ανά την Ελλάδα και το βράδυ άραζαν στα σπίτια τους στο Ψυχικό, αρχιτέκτονες που έπαιρναν τις μεγάλες δουλειές και πολιτικοί που έκαναν την Αθήνα Ουζμπεκιστάν, με τις διάφορες Υπατίες. Ο μεγάλος αρχιτέκτονας Αριστομένης Προβελλέγγιος είχε πει κάποτε: «Η αριστερά έβαλε στη θέση της επάρατης δεξιάς τον επάρατο εαυτό της».
Οπότε δεν είναι αθώος του αίματος ο Σύριζα και οι άνθρωποί του. Υποσχόμενοι μάλιστα σήμερα επαναφορά στον διεφθαρμένο κρατισμό του 80, με τις κρατικοποιήσεις των ΔΕΚΟ, ουσιαστικά επιδιώκουν την διατήρηση και των δικών τους προνομίων. Η Ελλάδα αυτή τη στιγμή βρίσκεται με το ένα πόδι στον λάκκο. Από πάνω της στέκεται ο Τσίπρας που ετοιμάζεται να αφοπλίσει τους αστυνομικούς, να σταματήσει τους εξοπλισμούς, να τσακωθεί με τον Ολάντ, να διώξει τους τραπεζίτες και αποπάνω να βγάλει και νόμο μεταναστευτικό, μοιράζοντας προφανώς δραχμές με τα τσουβάλια.
Δεν είναι δύσκολο να αντιληφθεί κανείς τι πρόκειται να συμβεί: θα την σπρώξει την Ελλάδα μια και καλή μέσα στον λάκκο.
*Ο Απόστολος Διαμαντής είναι Πανεπιστημιακός και συγγραφέας.
Ο Τσίπρας λοιπόν, όπως ο Αντρέας παλιότερα αλλά και η αριστερά γενικώς, πάνω σ’ αυτήν την αυταπάτη επενδύουν πολιτικά. Και έτσι κερδίζουν τις εκλογές στην Ελλάδα. Η κυριαρχία του ΠΑΣΟΚ επί δεκαετίες στηρίζονταν εξάλλου από αριστερά δεκανίκια και οι σημερινοί εκπρόσωποι του ΣΥΡΙΖΑ ήταν πρόσωπα που άσκησαν εξουσία σε όλη την μεταπολιτευτική περίοδο, κυριολεκτικά ξεζουμίζοντας το κράτος. Αρχιτέκτονες σε πολεοδομίες, γιατροί σε νοσοκομεία, πολιτιστικοί υπεύθυνοι σε δήμους, πανεπιστημιακοί, διανοούμενοι, δήμαρχοι και νομάρχες, όλοι αυτοί που βούλιαξαν το ελληνικό δημόσιο τι ήταν; ΠΑΣΟΚ και ΝΔ μόνον; Όχι βέβαια. Στους κρίσιμους χώρους ήταν κυρίως αριστεροί- «λαϊκοί» καλλιτέχνες που γύριζαν στα φεστιβάλ ανά την Ελλάδα και το βράδυ άραζαν στα σπίτια τους στο Ψυχικό, αρχιτέκτονες που έπαιρναν τις μεγάλες δουλειές και πολιτικοί που έκαναν την Αθήνα Ουζμπεκιστάν, με τις διάφορες Υπατίες. Ο μεγάλος αρχιτέκτονας Αριστομένης Προβελλέγγιος είχε πει κάποτε: «Η αριστερά έβαλε στη θέση της επάρατης δεξιάς τον επάρατο εαυτό της».
Οπότε δεν είναι αθώος του αίματος ο Σύριζα και οι άνθρωποί του. Υποσχόμενοι μάλιστα σήμερα επαναφορά στον διεφθαρμένο κρατισμό του 80, με τις κρατικοποιήσεις των ΔΕΚΟ, ουσιαστικά επιδιώκουν την διατήρηση και των δικών τους προνομίων. Η Ελλάδα αυτή τη στιγμή βρίσκεται με το ένα πόδι στον λάκκο. Από πάνω της στέκεται ο Τσίπρας που ετοιμάζεται να αφοπλίσει τους αστυνομικούς, να σταματήσει τους εξοπλισμούς, να τσακωθεί με τον Ολάντ, να διώξει τους τραπεζίτες και αποπάνω να βγάλει και νόμο μεταναστευτικό, μοιράζοντας προφανώς δραχμές με τα τσουβάλια.
Δεν είναι δύσκολο να αντιληφθεί κανείς τι πρόκειται να συμβεί: θα την σπρώξει την Ελλάδα μια και καλή μέσα στον λάκκο.
*Ο Απόστολος Διαμαντής είναι Πανεπιστημιακός και συγγραφέας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου