του
Σωτηρίου Δ. Μασταγκά
Η εκκλησία τιμά και εορτάζει τη μνήμη του Αγίου πατρός ημών Διονυσίου του εν Ολύμπω την 23 Ιανουαρίου, ημέρα του θανάτου του, και τον προβάλλει σε όλους εμάς που αξιωθήκαμε να τον έχουμε αντιλήπτορα, τοπικό Άγιο και προστάτη του Ολύμπου, της Πιερίας και όλης της Μακεδονίας, ως άριστο υπόδειγμα εξ ολοκλήρου αφοσιωμένης ζωής στο Θεό.
Η εορτή του Αγίου Διονυσίου φέρνει στο νου μας το ύψος της ζωής εκείνης η οποία δεν είναι άλλο παρά πορεία προς την τελειότητα, «κραυγή» που εξέρχεται από το ανικανοποίητο στήθος του ανθρώπου, που οραματίζεται το κάλλος και την ευδαιμονία του ουρανού. Η οδός, που μας καλεί ο Άγιος να ακολουθήσουμε, δεν είναι η τετριμμένη οδός της καθημερινότητας, είναι η οδός που οδηγεί εντός, «η εκ των έσω προς τα εσώτερα φέρουσα». Η βιωτή αυτή δεν είναι άρνηση αλλά δώρο άνωθεν για εντατικό και αυτοσυνείδητο τρόπο υπάρξεως και ζωής του ανθρώπου.
Οι έρημοι και τα ασκητήρια του Αγίου Όρους και του Ολύμπου υπήρξαν η πολιτεία και ήταν ο κόσμος ολόκληρος για τον Άγιο Διονύσιο. Μόνος, «μόνω Θεώ» διαλεγόμενος, έφθασε στη βαθμίδα εκείνη της αγιότητας όπου το κύριο χαρακτηριστικό είναι η πυρακτωμένη εκ της θείας παρουσίας καρδιά, είναι το πυρ και η δρόσος, η ζωή και ο θάνατος, ως διαρκής βίωση. Σήμερα ιδιαιτέρως, οπότε η αξιολογική κλίμακα έχει σχεδόν αντιστραφεί, η μορφή του Αγίου Διονυσίου του εν Ολύμπω έχει να μας πει ότι μόνο η πραγμάτωση των υπέρτερων αξιών δικαιώνει την ύπαρξή μας, ότι η ζωή μας πραγματούται όταν αναπτύξουμε τις αξίες του υψηλού, του θείου και του αγίου, ότι οι αξίες αυτές πρέπει να ρυθμίζουν τη ζωή μας σ’ όλες τις εκδηλώσεις της.
«Παρρησίαν προς Κύριον κεκτημένος» ο τοπικός Άγιος Διονύσιος είναι ο μεγαλύτερος θησαυρός και η πιο πλούσια κληρονομιά, είναι ο καθρέφτης και η λαχτάρα του Θεού, είναι ο φίλος του Χριστού. Μακάριος ο λαός που κατοικεί στις γύρω από τον Όλυμπο περιοχές και κρατάει τις ιερές του παραδόσεις. Αυτόν τον λαό ο Θεός τον προστατεύει από τη φθορά της παρακμής, δεν τον αφήνει να χαθεί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου