Από το "ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ":
ΜΕ ΠΟΛΛΑ ΚΑΤΑ ΤΟΠΟΥΣ ΕΘΙΜΑ
Ήρθε και φέτος η στιγμή που οι χριστιανοί θα τιμήσουν την Ανάσταση σε εκκλησίες, πλατείες και όπου αλλού συνευρεθούν στην ύπαιθρο και τις πόλεις. Και στο νομό μας οι κάτοικοι γιορτάζουν τη Λαμπρή με τα δικά τους κατά τόπους έθιμα, συνεισφέροντας στην πολυποίκιλη και πολύχρωμη παράδοση αυτού του τόπου.
Πολλά είναι τα έθιμα που κυριαρχούν της περίοδο του Πάσχα, ιδιαίτερα στα χωριά των Πιερίων και στους παραδοσιακούς οικισμούς της περιοχής, όπου αναβιώνει κυρίως το κάψιμο της Ρόκας, που αποτελεί συλλογικό έθιμο για όλους τους οικισμούς των ορεινών όγκων, αλλά γίνονται και αρκετά παραδοσιακά πανηγύρια σε πολλά από τα χωριά.
Το κάψιμο της Ρόκας
Το Κάψιμο της Ρόκας, έχει τις ρίζες του στην Τουρκοκρατία και αναβιώνει από πολλούς πολιτιστικούς συλλόγους, όπου την τρίτη ημέρα του Πάσχα οι γυναίκες του χωριού, ντυμένες με τις παραδοσιακές φορεσιές χορεύουν στην κεντρική πλατεία του χωριού τον διπλωτό χορό, όπως ονομάζεται (σε δύο σειρές ενωμένες με τα χέρια χιαστί) και τραγουδούν τραγούδια της εορτής του Πάσχα.
Το έθιμο της "ρόκας" τελείται χωρίς μουσικά όργανα, μόνο με τραγούδια, που αναφέρονται σε διάφορα γεγονότα που έλαβαν χώρα την περίοδο της Τουρκοκρατίας. Συγκεκριμένα, η κορυφαία του χορού γνέθει συμβολικά το μαλλί της ρόκας (ενώ οι υπόλοιπες γυναίκες τραγουδούν και χορεύουν), μεταβάλει το χορό της σε μια άγρια μάχη εναντίον των ανδρών που παρακολουθούν. Αυτό το κάνει, αφού προηγουμένως ανάψει φωτιά στο μαλλί της ρόκας, που έχει ποτίσει με πετρέλαιο. Με την αναμμένη ρόκα κυνηγά τους άνδρες που παρακολουθούν την εκδήλωση.
Το έθιμο ακολουθεί την παράδοση ενός τεχνάσματος, όπως λέγεται, των γυναικών, που είχε ως στόχο να παραπλανήσει τον κατακτητή και να σώσουν παλικάρια που είχαν αιχμαλωτίσει οι τούρκοι. Διατηρείται κατά κύριο λόγο στη Ρητίνη, στη Λαγόραχη, στο Μοσχοπόταμο και σε άλλα χωριά και προσελκύει το ενδιαφέρον πολλών επισκεπτών.
Επίσης, στη Ρητίνη τη δεύτερη ημέρα του Πάσχα, στο μοναστήρι του Αγίου Γεωργίου, μετά την Θεία Λειτουργία στην αυλή της εκκλησίας του Μοναστηριού, ακολουθεί λαϊκό γλέντι με παραδοσιακά Πασχαλινά τραγούδια.
Για να επισκεφθεί κανείς τους οικισμούς των Πιερίων μπορεί να διανυκτερεύσει στα ξενοδοχεία που έχουν αναπτυχθεί στο Ελατοχώρι, με τιμές που αφορούν σε κάθε «πορτοφόλι».
Διαγωνισμός καλύτερου επιταφίου στο Λιτόχωρο
Το Λιτόχωρο είναι η δεύτερη καλύτερη επιλογή για παραδοσιακές διακοπές του Πάσχα στην Πιερία, γεμάτες με τη θρησκευτική κατάνυξη των ημερών, αλλά και τον μοναδικό συνδυασμό θάλασσας και βουνού, που προσφέρει η τοποθεσία στους πρόποδες του Ολύμπου, με θέα το Θερμαϊκό.
Στο Λιτόχωρο, η περιφορά του επιταφίου αποκτά ένα ξεχωριστό χρώμα, μέσα από την παράδοση που θέλει τις γυναίκες του χωριού να φιλοτεχνούν με ιδιαίτερη προσοχή τον κάθε επιτάφιο, καθ’ όλη τη διάρκεια της Μεγάλης Σαρακοστής, όπου δημιουργούν αληθινά κομψοτεχνήματα.
Το πρωί της Μ. Παρασκευής ως τη βραδινή ακολουθία οι πιστοί προσέρχονται στις δύο εκκλησίες του Λιτοχώρου. Μετά την ακολουθία οι επιτάφιοι των δύο ενοριών εξέρχονται για την καθιερωμένη περιφορά σε βαθιά κατανυκτική ατμόσφαιρα, ενώ προπορεύονται οι ανδρικές χορωδίες που ψάλλουν τα εγκώμια, όπως η παράδοση από χρόνια καθιέρωσε. Οι επιτάφιοι συναντώνται στο «παζάρι», όπου γίνεται και ο άτυπος συναγωνισμός για τον καλύτερο επιτάφιο και την καλύτερη χορωδία.
Το εκπληκτικό θέαμα που δημιουργείται και η βαθιά κατάνυξη της βραδιάς μένει αξέχαστο σε όποιον προτιμήσει να περάσει την εβδομάδα των Παθών στο μαγευτικό Λιτόχωρο.
Αυγομαχίες
Αυγομαχίες γίνονται σε διάφορες περιοχές του νομού. Ο Δήμος Κατερίνης διοργανώνει αυτόν τον ιδιότυπο διαγωνισμό τη δεύτερη ημέρα του Πάσχα στο δημοτικό διαμέρισμα του Αγίου Ιωάννη, ενώ η ίδια παράδοση διατηρείται και στο χωριό Εξοχή του Δήμου Ελαφίνας.
Γιορτή αγάπης στην Παλαιά Βροντού
Τέλος, την τρίτη ημέρα του Πάσχα αναβιώνει στην εγκαταλελειμμένη Παλαιά Βροντού του Δήμου Δίου το «τραπέζι της Αγάπης», όπου προσφέρεται στους επισκέπτες γίδα βραστή, φασολάδα και κρασί. Το τραπέζι συνοδεύεται από πλούσιες μουσικοχορευτικές εκδηλώσεις.
Όπως είναι γνωστό οι κάτοικοι της Βροντούς αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν το χωρίο, το 1945, όταν καταστράφηκε από τους Γερμανούς και να εγκατασταθούν στο νέο χωρίο, ενθυμούμενοι πάντα την ιδιαίτερη πατρίδα τους και προσπαθώντας να μην χάσουν την επαφή τους με το παλαιό χωριό, που σήμερα υπάρχει χάρη στην εκκλησία του Αγίου Νικολάου.
Κάθε χρόνο, με τη συμβολή της τοπικής αυτοδιοίκησης και την προσπάθεια των ανθρώπων του Πολιτιστικού Συλλόγου Βροντούς η περιοχή αποκτά ζωή για μία ημέρα, όπου όσοι κατάγονται από την περιοχή δίνουν ραντεβού με την παράδοση σε μία περιοχή που πρωτοκατοίκησαν οι προγονοί τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου