Κατεπείγον ένα εθνικό στρατηγικό σχέδιο ανάκαμψης

Του Στέλιου Παπαθεμελή

Στον απόηχο της επίσκεψης Μέρκελ εξομολογητικός ο επικεφαλής οικονομολόγος του ΔΝΤ Μπλανσάρ: το ΔΝΤ υποεκτιμούσε συστηματικά τις επιπτώσεις της λιτότητας στην ανάπτυξη, ενώ για κάθε 1 ευρώ λιτότητας χάνονταν 1,8 € απ’ την παραγωγή το υπολόγιζε σε 50 λεπτά!

Ολυμπιακό μετάλλιο ανικανότητας αξίζουν οι διαχειριστές της κρίσης για την ακρίβεια: 2011-2012 πληθωρισμός 5,05%, εκτίναξη τιμών 27,6%!

Και το άκρον άωτον, θέλουν να αδειάσουν τα νησιά μας για να τα προσφέρουν ετοιμοπαράδοτα στους Νταβούτογλους.

Η κατά Κρούγκμαν «ευρωπαϊκή παράνοια της λιτότητας» και η «ιδεολογική υστερία» που παράγεται απ’ αυτήν, κρατούν στο δεσμωτήριο την ελληνική οικονομία και κοινωνία.

Και τα μεν έργα της καγκελαρίου τα ζούμε στο πετσί μας. Αλλά και όσοι προσδοκούσαν να ακούσουν, έστω ανέξοδα, καλά λόγια, απογοητεύθηκαν.

«Ελπίζω και εύχομαι η Ελλάδα να παραμείνει στη ζώνη του ευρώ», δήλωσε στεγνά η επισκέπτρια. Περιττή η ευχή της. Αυτό είναι πια πασίγνωστο, αφού όλων η ανάλυση καταλήγει ότι πιθανή έξοδος, ή τυχόν εκδίωξη χώρας από το ευρώ θα έβλαπτε βαριά και ίσως ανήκεστα ολόκληρη τη Ζώνη. Επομένως δεν μας κάνει καμία χάρη. Μας χρειάζεται για την αυτοσυντήρηση του κλυδωνιζόμενου ευρωοικοδομήματος που παράγει γι’ αυτήν πλεονάσματα και για τους άλλους ελλείμματα. Προχθές του βάλαν πλάτη οι Νορβηγοί με το Nobel που προκάλεσε παγκόσμιο καγχασμό.
Το ζήτημα είναι ότι εμείς ούτε τώρα συνειδητοποιούμε, όπως και τότε ο Παπανδρέου, ποιο είναι το πραγματικό «πιστόλι» που μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε αποτελεσματικά. Η συνομιλήτρια του πρωθυπουργού και τα συμφέροντα που εκπροσωπεί, υπολογίζουν ωμά τη σχέση κόστους-οφέλους. Και το κόστος εξόδου είναι βαρύτατο. Εφ ω αγωνιούν μη τυχόν επισυμβεί και παραιτούνται από την αποπομπή. Αλλά εξακολουθούν να μας μαστιγώνουν…
Το νέο πακέτο των 13,5 (για την ώρα) δισ.€, γιγαντώνει την ανισοκατανομή και υποδηλώνει περαιτέρω βάθεμα της ύφεσης, εκτράχυνση της λιτότητας, απογείωση της ανεργίας, επιδείνωση της παραγωγικής και τεχνολογικής βάσης και ενδυνάμωση του Μινώταυρου της κρίσης που σε λίγο θα αξιώσει και άλλες ανθρωποθυσίες. Για το τελευταίο εύστοχη η παρατήρηση Παπούλια προς την Κυρία: «Εάν η Ευρώπη σκέφτεται να επιβάλει και άλλα μέτρα, τότε θα πρέπει να βρει άλλον λαό…».
Στρατηγική επιλογή της πεφιλημένης στην επισκέπτριά μας τρόικας, είναι η απόλυτη απορρύθμιση και ή άνευ ορίων ευελιξία των εργασιακών σχέσεων. Ο εστί μεθερμηνευόμενον, μας οδηγούν σ’ έναν φαλεπίφαυλο κύκλο άληκτης κρίσης και ύφεσης που θυμίζει τον σκύλο του παροιμιόμυθου που κυνηγάει την ουρά του!
Ρωτήθηκε ο καθηγητής Μπόφινγκερ αν το νέο βαρύτατο πακέτο περικοπών θα συμβάλλει πραγματικά στην καταπολέμηση της κρίσης. Και η κοφτή απάντηση του γερμανού «σοφού»: «ΌΧΙ, η στρατηγική του σοκ έχει αποτύχει. Υπό συνθήκες σπειροειδούς φθίσης της οικονομίας, οι περικοπές δεν προσφέρουν τίποτε. Το ζητούμενο είναι προγράμματα ανάκαμψης» (Βήμα 7/10/12).
Να βγάλουμε τη χώρα από την ύφεση προσφέροντάς της συγκριτικά πλεονεκτήματα για ανταγωνιστικά προϊόντα.
Θα έρθουν ίσως τα 31,5 δισ. ευρώ. Αυτά όμως εκτός ψιχίων που θα περισσέψουν για την πραγματική οικονομία, θα τα ενθυλακώσουν κυρίως οι διεθνείς τοκογλύφοι και μερικώς το εγχώριο τραπεζικό σύστημα για την ανακεφαλαιοποίησή του.
Η επισκέπτριά μας δεν συνειδητοποίησε ακόμη ότι την ύφεση του Νότου θα την πληρώσει ο δικός της Βορράς. Πως και ποιοί θα αγοράζουν πλέον τα προϊόντα της;
Είναι επιτακτική η προτεραιότητα ενός εθνικού στρατηγικού σχεδίου ανάπτυξης με έμφαση στην αγροτική παραγωγή, την βιοαγροδιατροφή, τις εναλλακτικές μορφές ενέργειας, τον κατά Καποδίστριαν «κρυπτόν μέγαν πλούτον της χώρας», ορυκτό και υποθαλάσσιο. Ιχθυοκαλλιέργεια, θερμοκηπευτικές καλλιέργειες, υδατοκαλλιέργειες. Ναυτιλία και ναυπηγική. Περιβαλλοντική βιομηχανία. Τουρισμός, συνεδριακός, θρησκευτικός, αρχαιολογικός. Κλασικές σπουδές και χίλιες δυο άλλες δυνατότητες που η εξυπνάδα των Ελλήνων μπορεί να επινοήσει.
Προαπαιτούμενο πάντων τούτων η ανδρεία. 

Κατά τον άγιο Γρηγόριο τον Θεολόγο «η προς τα δεινά στερρότης» (=δύναμη αντιστάσεως).