Το βασικό για να ξεφύγουμε από τη ρουφήχτρα της ύφεσης είναι η ανάπτυξη. Κύρια προϋπόθεση για να έχουν νόημα οι προσπάθειές μας να νικήσουμε την κρίση είναι η εξασφάλιση της βιωσιμότητας του χρέους.
Αν το ΔΝΤ καταλήξει ότι το χρέος μας δεν είναι βιώσιμο, ότι αν συνεχίσουμε με τα σημερινά δεδομένα θα 'ναι σαν να προσπαθούμε να κουβαλήσουμε νερό με το κόσκινο, τότε έρχεται το μεγάλο δίλημμα.
Το ΔΝΤ θα θέσει στους Ευρωπαίους (λέγε με Γερμανία) δύο ξεκάθαρες επιλογές: Γενναίο «κούρεμα» των ομολόγων που έχουν στα χέρια τους η ΕΚΤ και οι άλλες ευρωπαϊκές τράπεζες, αλλιώς θα αποχωρήσει και η τρόικα θα μείνει με δυο άλογα, θα γίνει ένα συνηθισμένο κάρο.
Κι επειδή μόνο δυο άλογα δεν μπορούν να τραβήξουν το εν λόγω κάρο, θα αρχίσουν τα όργανα.
Στην ουσία το ΔΝΤ θα ζητήσει από τη Γερμανία να χαρίσει χρήμα/μέρος του χρέους στην Ελλάδα, ώστε να καταστεί βιώσιμο. Αρα η Μέρκελ θα πρέπει να πάει στη γερμανική Βουλή και να πει στους ψηφοφόρους της ότι θα χάσουν λεφτά. Το δίλημμα είναι ξεκάθαρο: ή θα χάσουν κάποια δισεκατομμύρια ή θα τα χάσουν όλα!
Και θα τα χάσουν όλα διότι, αν οδηγηθούμε στην χρεοκοπία, εμείς θα πούμε τον δεσπότη Παναγιώτη αλλά όλο το χρέος μας πάει για βρούβες και θα βαρέσει μπιέλα η ευρωζώνη. Το ευρώ θα χάσει την αξιοπιστία του, θα αρχίσει το ντόμινο και για Πορτογάλους και λοιπούς συγγενείς και οι ζημιές για Γερμανούς, Γάλλους, τις ΗΠΑ αλλά και Κινέζους θα είναι τρισεκατομμύρια.
Αν επιβεβαιωθεί το σενάριο, πλησιάζει η ώρα της μεγάλης αλήθειας. Διότι υπάρχουν αυτά που σχεδιάζουμε εμείς, αυτά που σχεδιάζουν οι δανειστές μας, αλλά στο τέλος υπάρχουν μόνο όσα συμβαίνουν στ’ αλήθεια, διότι, όταν οι άνθρωποι κάνουν σχέδια, ο Θεός γελάει.
Αν τεθεί από το ΔΝΤ το παραπάνω δίλημμα θα μας λυθούν όλες οι απορίες. Αν έχει δίκιο ο άσχετος γράφων κι όσοι λένε ότι η απειλή της εξόδου μας από την ευρωζώνη είναι χάρτινη, ή αν οι Γερμανοί εφαρμόσουν την παράδοσή τους του τυφεκισμού για παραδειγματισμό. Θα τολμήσουν να «εκτελέσουν» την Ελλάδα για να παραδειγματιστούν τα άλλα «γουρούνια» του Νότου; Θυμάστε το προσβλητικό PIGS.
Αν όμως αφαιρέσουν βίαια την Ελλάδα από το οικοδόμημα της ευρωζώνης, μπορούν να αντέξουν τις ζημιές, να ελέγξουν τις εξελίξεις ή θα ξεχαρβαλωθεί όλο το σύστημα και θα κλαίνε Γάλλοι, Γερμανοί, χήρες κι ορφανά, μαζί μ’ εμάς που θα κάνουμε άλμα 50 χρόνων προς τα πίσω και χωρίς παραγωγική βάση; Οι μισοί πουλάμε καφέδες, πίτσες και σουβλάκια, όλα εισαγόμενα, στους άλλους μισούς.
Το διεθνές χαοτικό σύστημα άπληστων τύπων με γυάλινο μάτι θα περιβάλλει με εμπιστοσύνη την κολοβωμένη ευρωζώνη; Ή αυτή θ’ αρχίσει να ξηλώνεται σαν κάλτσα, με τίμημα ανυπολόγιστο, που θα κάνει το «κούρεμα» να μοιάζει με απλή γρατζουνιά;
Εάν οι εξελίξεις πάνε προς τα εκεί, τότε, αδέρφια, οι κίνδυνοι είναι μεγάλοι αλλά μεγάλη και η ευκαιρία.
Τα πιο σοβαρά, τεκμηριωμένα αντιμνημονιακά επιχειρήματα, την πιο στέρεη κριτική στην καταστροφική συνταγή του τριπτύχου λιτότητα, περικοπές, κοψοχρονιά ιδιωτικοποιήσεις την έκανε η Ν.Δ. Κι ύστερα, τα επιχειρήματα αυτά τα παραδώσαμε σε φαιδρούς και τυχοδιώκτες.
Οποιες διαφωνίες κι αν έχω για τη στροφή του πρωθυπουργού (κυβέρνηση Παπαδήμου, δεύτερο Μνημόνιο), το σίγουρο είναι ένα. Ο Αντώνης Σαμαράς με αίμα των αδύναμων, των μισθωτών και συνταξιούχων αγόρασε πολύτιμο χρόνο και αποκατέστησε την αξιοπιστία της χώρας προς τα έξω. Η σύγκρισή του με τον περιφερόμενο υβριστή και συκοφάντη της ίδιας του της χώρας, που τον προπηλακίζει όποιος τον πετύχει στον δρόμο ή σε ταβέρνες, είναι καταλυτική.
Αφού λοιπόν κέρδισε πολύτιμο χρόνο κι επειδή εξακολουθώ να θεωρώ ότι οι Γερμανοί θα επιλέξουν τη μικρότερη ζημιά γι’ αυτούς, επιμένω ότι είναι χάρτινη η απειλή. Ερχεται λοιπόν η στιγμή ο πρωθυπουργός να χτυπήσει το χέρι στο τραπέζι και να ζητήσει την ολική αλλαγή του προγράμματος: «Κούρεμα», ήτοι άφεση ικανού μέρους του χρέους και πολιτική ανάπτυξης και επενδύσεων με κοινωνική συνοχή.
Αν επιβεβαιωθεί το σενάριο, πλησιάζει η ώρα της μεγάλης αλήθειας. Διότι υπάρχουν αυτά που σχεδιάζουμε εμείς, αυτά που σχεδιάζουν οι δανειστές μας, αλλά στο τέλος υπάρχουν μόνο όσα συμβαίνουν στ’ αλήθεια, διότι, όταν οι άνθρωποι κάνουν σχέδια, ο Θεός γελάει.
Αν τεθεί από το ΔΝΤ το παραπάνω δίλημμα θα μας λυθούν όλες οι απορίες. Αν έχει δίκιο ο άσχετος γράφων κι όσοι λένε ότι η απειλή της εξόδου μας από την ευρωζώνη είναι χάρτινη, ή αν οι Γερμανοί εφαρμόσουν την παράδοσή τους του τυφεκισμού για παραδειγματισμό. Θα τολμήσουν να «εκτελέσουν» την Ελλάδα για να παραδειγματιστούν τα άλλα «γουρούνια» του Νότου; Θυμάστε το προσβλητικό PIGS.
Αν όμως αφαιρέσουν βίαια την Ελλάδα από το οικοδόμημα της ευρωζώνης, μπορούν να αντέξουν τις ζημιές, να ελέγξουν τις εξελίξεις ή θα ξεχαρβαλωθεί όλο το σύστημα και θα κλαίνε Γάλλοι, Γερμανοί, χήρες κι ορφανά, μαζί μ’ εμάς που θα κάνουμε άλμα 50 χρόνων προς τα πίσω και χωρίς παραγωγική βάση; Οι μισοί πουλάμε καφέδες, πίτσες και σουβλάκια, όλα εισαγόμενα, στους άλλους μισούς.
Το διεθνές χαοτικό σύστημα άπληστων τύπων με γυάλινο μάτι θα περιβάλλει με εμπιστοσύνη την κολοβωμένη ευρωζώνη; Ή αυτή θ’ αρχίσει να ξηλώνεται σαν κάλτσα, με τίμημα ανυπολόγιστο, που θα κάνει το «κούρεμα» να μοιάζει με απλή γρατζουνιά;
Εάν οι εξελίξεις πάνε προς τα εκεί, τότε, αδέρφια, οι κίνδυνοι είναι μεγάλοι αλλά μεγάλη και η ευκαιρία.
Τα πιο σοβαρά, τεκμηριωμένα αντιμνημονιακά επιχειρήματα, την πιο στέρεη κριτική στην καταστροφική συνταγή του τριπτύχου λιτότητα, περικοπές, κοψοχρονιά ιδιωτικοποιήσεις την έκανε η Ν.Δ. Κι ύστερα, τα επιχειρήματα αυτά τα παραδώσαμε σε φαιδρούς και τυχοδιώκτες.
Οποιες διαφωνίες κι αν έχω για τη στροφή του πρωθυπουργού (κυβέρνηση Παπαδήμου, δεύτερο Μνημόνιο), το σίγουρο είναι ένα. Ο Αντώνης Σαμαράς με αίμα των αδύναμων, των μισθωτών και συνταξιούχων αγόρασε πολύτιμο χρόνο και αποκατέστησε την αξιοπιστία της χώρας προς τα έξω. Η σύγκρισή του με τον περιφερόμενο υβριστή και συκοφάντη της ίδιας του της χώρας, που τον προπηλακίζει όποιος τον πετύχει στον δρόμο ή σε ταβέρνες, είναι καταλυτική.
Αφού λοιπόν κέρδισε πολύτιμο χρόνο κι επειδή εξακολουθώ να θεωρώ ότι οι Γερμανοί θα επιλέξουν τη μικρότερη ζημιά γι’ αυτούς, επιμένω ότι είναι χάρτινη η απειλή. Ερχεται λοιπόν η στιγμή ο πρωθυπουργός να χτυπήσει το χέρι στο τραπέζι και να ζητήσει την ολική αλλαγή του προγράμματος: «Κούρεμα», ήτοι άφεση ικανού μέρους του χρέους και πολιτική ανάπτυξης και επενδύσεων με κοινωνική συνοχή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου