Σύμβολο της αντιδικτατορικής αντίστασης, ο Αλέκος Παναγούλης σκοτώθηκε τα ξημερώματα της Πρωτομαγιάς του 1976, σε ηλικία 38 ετών, σ’ ένα τροχαίο δυστύχημα, το οποίο μέχρι σήμερα παραμένει άλυτο μυστήριο.
Ο Αλέκος Παναγούλης είχε αποπειραθεί στις 13 Αυγούστου του 1968 να ανατινάξει το αυτοκίνητο που μετέφερε τον δικτάτορα Γεώργιο Παπαδόπουλο, τοποθετόντας εκρηκτικά στο 31ο χιλιόμετρο της Αθηνών - Σουνίου. Η απόπειρα αποτυγχάνει και μετά απο λίγο ο Παναγούλης συλλαμβάνεται. Τον Νοέμβρη του 1968 καταδικάζεται από το Στρατοδικείο σε «δις εις θάνατον». Μετά όμως, από διεθνής πιέσεις η ποινή του μετατρέπετε σε ισόβια
«Δεν επιδίωξα να σκοτώσω έναν άνθρωπο. Δεν είμαι ικανός να σκοτώσω έναν άνθρωπο. Επιδίωξα να σκοτώσω έναν τύραννο», είπε καιρό αργότερα ο Αλέκος Παναγούλης αναφερόμενος στην αποτυχημένη απόπειρα.
Η σύλληψη του στοίχισε βασανιστήρια και μεγάλες δοκιμασίες στη φυλακή, τα οποία άντεξε μέχρι την απελευθέρωσή του τον Αύγουστο του 1973 μετά από γενική αμνηστία που έδωσε το καθεστώς της 21ης Απριλίου.
Στην μεταπολίτευση εκλέγεται με την Ένωση Κέντρου βουλευτής στην β' Αθηνών (1974) και επιδιώκει την απομόνωση όσων πολιτικών είχαν συνεργαστεί με τη Χούντα.
Την πρωτομαγιά του 1976, σκοτώνεται σε τροχαίο στη λεωφόρο Βουλιαγμένης, ενώ είχε αναγγείλει πως τις επόμενες μέρες θα έκανε αποκαλύψεις από το βήμα της Βουλής για τις σχέσεις ορισμένων πολιτικών που συνεργάστηκαν με τη Χούντα των συνταγματαρχών. Πολιτικών που και μετά την πτώση του καθεστώτος ασκούσαν εξουσία...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου