Ο βαρύς (κυκλοφοριακός) χειμώνας των εφημερίδων

Η έλευση του τρέχοντος αιώνα, με την όποια σημειολογική βαρύτητα και περιεχόμενό της, καλωσόρισε και μια εποχή μεγάλων αλλαγών στον χώρο του Τύπου στην Ελλάδα. Σταδιακά, οι εφημερίδες που ήταν παραδοσιακά και ιστορικά το κυρίαρχο ΜΜΕ, το Μέσο που καθόριζε τις εξελίξεις αλλά και εν πολλοίς οριοθετούσε την ατζέντα, έχασαν την εμπιστοσύνη του αναγνωστικού κοινού. Έχασαν τη δυνατότητα διάχυσης του μηνύματός του. Έχασαν τον εαυτό τους.

Η τηλεόραση και το ραδιόφωνο παρέμειναν, έστω με τις νηπιακές ασθένειες και αρρυθμίες τους, να επιχειρούν να καλύψουν το κενό, ή την ίδια στιγμή να ενδυναμώσουν τον δικό τους ρόλο, στην ουσία ωστόσο το διαδίκτυο ήταν εκείνο που… ήρθε σαν αστραπή. Και παραμέρισε τα υπόλοιπα mainstream ΜΜΕ, για να κερδίζει διαρκώς πόντους. Απήχηση. Παρέμβαση.

Τα υπόλοιπα, στα χρόνια που ακολούθησαν αλλά και σε όσα έρχονται, είναι ζώσα πραγματικότητα, ή έστω πολύ πρόσφατη ιστορία. Οι εφημερίδες, δυστυχώς για την ιστορική διαδρομή αλλά και τον γονιδιακό προσανατολισμό τους, κατέληξαν να περνούν έναν βαρύ κυκλοφοριακό χειμώνα.

Δεν απέχει πολύ από την πραγματικότητα η εκτίμηση ότι οι αναγνώστες σήμερα, αγοράζουν τις… προσφορές που συνοδεύουν την έκδοση μιας εφημερίδας, και δευτερευόντως ή… καθόλου το δημοσιογραφικό περιεχόμενό τους. Και, ακόμη χειρότερα, μονάχα ο κυριακάτικος Τύπος μπορεί να αυτοπροσδιορίζεται πως στέκεται με μια ορισμένη κυκλοφοριακή αξιοπρέπεια. Τις υπόλοιπες μέρες της εβδομάδας, οι εφημερίδες συναντώνται μονάχα… στο περίπτερο.

Σε κάθε περίπτωση, η απαξίωση των εφημερίδων συνιστά δομική στρέβλωση του ρόλου του Τύπου. Ίσως και της Δημοκρατίας μας. Και οδηγεί σε ακόμη έναν κίνδυνο: Τη μαζική… εισβολή στο διαδίκτυο, όσων εκδοτών και παραγόντων βλέπουν να χάνουν τα ερείσματά τους και την παρεμβατική δυνατότητά που τους παρείχαν οι εφημερίδες. Εκεί, θέλει προσοχή.

Πηγή: ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΑ