Δύο παρατηρήσεις του Βουλευτή Πιερίας Θ. Παπαγεωργίου στη συζήτηση του νομοσχεδίου του Υπουργείου Περιβάλλοντος και Κλιματικής Αλλαγής, «Θαλάσσια στρατηγική για την προστασία και διαχείριση του θαλάσσιου περιβάλλοντος – Εναρμόνιση με την οδηγία 2008/56/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της 17ης Ιουνίου 2008 και άλλες διατάξεις».
Μιλώντας στην Ολομέλεια της Βουλής, το απόγευμα της Τρίτης 7 Ιουνίου 2011, στη διάρκεια της συζήτησης του νομοσχεδίου ο κ. Παπαγεωργίου τόνισε πως το θαλάσσιο περιβάλλον στη χώρα μας είναι ένα ξεχωριστό περιβάλλον. Ακτές, βυθός, παραλίες είναι ένας πλούτος του ελληνικού λαού, ένας πλούτος ο οποίος δεν πρέπει να αλλοιωθεί και υπ’ αυτήν την έννοια το νομοσχέδιο του Υπουργείου Περιβάλλοντος και Κλιματικής Αλλαγής είναι προς τη σωστή κατεύθυνση και θα συμβάλλει στην προστασία αυτού του καταπληκτικού περιουσιακού στοιχείου του ελληνικού λαού, αυτού του φυσικού πλεονεκτήματος.
Επεσήμανε όμως πως ενώ το νομοσχέδιό είναι πάρα πολύ καλό όσον αφορά την προστασία του περιβάλλοντος, απουσιάζει σε αυτό τουλάχιστον το νομοσχέδιο η συνοχή των πολιτικών, δηλαδή της πολιτικής προστασίας του θαλάσσιου περιβάλλοντος με αυτή της κοινής αλιευτικής πολιτικής. Το νομοσχέδιο πρέπει να ενσωματώνει μια σύγχρονη πολιτική, την πολιτική του περιβάλλοντος με την πολιτική της κοινής αλιευτικής πολιτικής.
Κι αυτό διότι όπως είπε ο κ. Παπαγεωργίου «στις ακτές, στη θάλασσα έχουν ασκηθεί τα τελευταία χρόνια ιδιαίτερα αξιόλογες δραστηριότητες, όπως αυτές των υδατοκαλλιεργειών που τη δεκαετία του 1980 και εφεξής έγιναν πρωταγωνιστές στις εξαγωγές και σε οικονομική δραστηριότητα. Φυσικά, έχουμε και την ανθρώπινη παράκτια δραστηριότητα, η οποία έχει μεγαλώσει γενεές και γενεές Ελλήνων, έχει προσφέρει στην οικονομία, αλλά και στην επιβίωση μεγάλων πληθυσμών. Θεωρώ ότι μια στρατηγική σύγχρονη πρέπει να συνδυάζει την πολιτική διατήρησης της βιοποικιλότητας, αλλά παράλληλα να καλύπτει και τις διατροφικές ανάγκες των πληθυσμών αυτών ή να συμβάλλει στην οικονομική δραστηριότητα της χώρας, φυσικά με σύνεση και σύμφωνα με τις υπεύθυνες αρχές της διαχείρισης του περιβάλλοντος».
Οι δύο παρατηρήσεις
Δύο συγκεκριμένες παρατηρήσεις για παραλείψεις στο νομοσχέδιο έκανε ο κ. Παπαγεωργίου. Η πρώτη αφορά την συμμετοχή των ανθρώπων.
Όπως είπε, «θα έπρεπε, κυρία Υπουργέ, να λαμβάνετε υπ’ όψιν και τους ανθρώπους σε αυτήν την περιοχή και πώς εκπαιδεύονται ή δραστηριοποιούνται για να προστατεύουν το περιβάλλον καλύτερα ή να έχουν οφέλη από αυτό το θαλάσσιο περιβάλλον. Θα πρέπει να αποζητάτε και τη συμμετοχή των φορέων, κάτι το οποίο δεν γίνεται. Νομίζω πως είναι το μοναδικό έλλειμμα. Πρέπει, κυρία Υπουργέ, αυτές τις μέρες να το δείτε πιο συγκεκριμένα και πιο συγκροτημένα».
Η δεύτερη παρατήρηση αφορά τον κλάδο των υδατοκαλλιεργειών. Όπως είπε ο κ. Παπαγεωργίου «Έτυχε να διαχειριστώ από την «Αγροτική Τράπεζα» αυτόν το σπουδαίο τομέα. Δυο πρωταγωνιστές έχουμε στη χώρα μας στις εξαγωγές. Έχουμε τις υδατοκαλλιέργειες με πολύ μεγάλες επιδόσεις και την κονσέρβα του ροδάκινου. Είναι δυο κλάδοι πολύ δυναμικοί και πρέπει να τους προασπίσουμε, πρέπει να τους βοηθήσουμε.
Εδώ, λοιπόν, έχοντας υπ’ όψιν, κυρία Υπουργέ, την αδυναμία ολοκλήρωσης ή τη μη ολοκλήρωση –για να μην πω αδυναμία- του Ειδικού Πλαισίου Χωροταξικού Σχεδιασμού Αειφόρου Ανάπτυξης για τις Υδατοκαλλιέργειες υπάρχει ένα πρόβλημα. Το πρόβλημα συνίσταται στο γεγονός ότι ο ν. 3851/2010 καθόριζε μία μεταβατική περίοδο για τη χωροθέτηση αυτών των μονάδων, νέων μονάδων ή μονάδων που μετεγκαθίστανται ή εκσυγχρονίζονται ή μονάδων που επεκτείνονται κλπ.
Θεωρώ ότι αυτό το κενό δεν πρέπει να το αφήσουμε έτσι. Πρέπει να το καλύψουμε. Υπό αυτήν την έννοια θεωρώ ότι θα πρέπει, κυρία Υπουργέ, με αυτό το νομοσχέδιο –νομίζω υπάρχουν και προτάσεις των φορέων, σας έχουν αποσταλεί, άλλες θα σας ενεχειρήσω κι εγώ, όπως και αρμόδιων υπηρεσιών απ’ ό,τι με έχουν ενημερώσει, από το Υπουργείο Γεωργίας που απεστάλησαν σε εσάς- να παραταθεί αυτή η νομοθετική ρύθμιση, δηλαδή να συνεχιστεί η μεταβατική φάση χωροθέτησης αυτών των μονάδων των υδατοκαλλιεργειών».
Τέλος ο κ. Παπαγεωργίου επεσήμανε ότι το νομοσχέδιο είναι προς τη σωστή κατεύθυνση. Όμως θα πρέπει να ληφθούν υπόψη οι δύο παρατηρήσεις για να γίνει και πιο δημιουργική η πολιτική, πιο αποφασιστική, διευκολύνοντας την ανθρώπινη δραστηριότητα, χωρίς να αφίσταται η πολιτική στις υδατοκαλλιέργειες, χωρίς να αφίσταται η πολιτική της παράκτιας δραστηριότητας της αλιείας, της συνετής πολιτικής για τη διαχείριση αυτού του εκπληκτικού περιουσιακού στοιχείου που έχει ο ελληνικός λαός του υπέροχου, του καταπληκτικού θαλάσσιου περιβάλλοντος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου