Αχ βρε Πατρίδα μου… Πώς σε κατάντησαν έτσι σήμερα;

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ σε όλον τον κόσμο. Ανάταση και Ανάσταση στην Πατρίδα αλλά και στον τόπο μας (που λέει κι ο Λάππας).

Η Πατρίδα περνάει δύσκολες ώρες με όλους αυτούς τους ανίκανους και τα εξαπτέρυγά τους  που έχουμε μπλέξει.

Σήμερα το βράδυ,  πήγαινα το φως της Αναστάσεως στις ψυχές που έφυγαν από κοντά μας.  Θυμήθηκα τον παππού μου και τον πατέρα μου και όλα αυτά τα ωραία χρόνια που περάσαμε. Ο παππούς μου έλεγε πως όλον τον κόσμο κι αν γυρίσεις πάλι πίσω στο χωριό θα επιστρέψεις. Γιατί το χωριό μας είναι το πιο ωραίο μέρος στον κόσμο.

Σήμερα, μέσα σε βαθιά συγκίνηση αλλά και προβληματισμό για όλα αυτά που συμβαίνουν στην Πατρίδα, κατάλαβα πόσο δίκιο είχε. Μα ναι, είναι απολύτως λογικό αυτό που έλεγε ο παππούς. Είναι δυνατόν να μην είναι το πιο ωραίο μέρος στον κοσμό, εκεί που έχεις τις ρίζες σου και θες να συνεχίσεις να ζεις;

Εδώ μεγαλώσαμε όλοι. Κάτω από τον Όλυμπο. Με τη γη του παλέψαμε.

Η Μεγάλη Εβδομάδα στο Λιτόχωρο ήταν πάντα μαγευτική. Από την Μεγάλη Δευτέρα έως και το Μεγάλο Σάββατο ένα «πέπλο δημιουργίας»  κυριαρχούσε σε όλα τα σπίτια. Ετοιμασίες για την Πασχαλιά. Το κατσίκι, τα αυγά που βάφονται, τα τσουρεκια. Μαλώναμε ποιος θα «πρωτοφορεθεί» στην εκκλησιά αυτές τις μέρες, ενώ τις άλλες είμασταν μεταξύ μας. Αξέχαστη θα μου μείνει και η πρώτη φορά στην χορωδία της ενορίας. Αξέχαστες και οι στιγμές  που ανεβοκατεβαίναμε στο καμπαναριό για να χτυπήσουμε την καμπάνα πένθιμα την Μεγάλη Παρασκευή. Το Μέγα Σάββατο φορούσαμε τα καλά μας , το αυγό στην τσέπη, την λαμπάδα και βουρ για την εκκλησιά. 

Πόσα ακόμα έχω να θυμηθώ;

Τα γλέντια την μέρα της Λαμπρής που – πιτσιρικάς - παρακολουθούσα ;

Τα αρνιά από την προηγούμενη έτοιμα για ψησιμο. Το κοκκινέλι να ρέει άφθονο.  Τα τραγούδια να διαδεχονται το ένα το άλλο.

Μακεδονίτικα, «μήλο μου κόκκινο», «μια γαλάζια περιστέρα» και μετά τα θκα μας «Περδίκα μ’, Περιστέρα μ’ κι αεικόνα μου γραμμένη» και το γλέντι δεν σταματούσε ποτέ.

Τα τραγούδια και οι χοροί των Ελλήνων!

Αχ βρε Πατρίδα μου… Πώς σε κατάντησαν έτσι σήμερα;

Μια κουκίδα στον χάρτη της γεωγραφίας, μια χούφτα άνθρωποι και τα παιδιά σου έφτιαξαν τραγούδια και χορούς, ανά τους αιώνες, για τους αιώνες των αιώνων….

Για χαρές και λύπες, για αποχωρισμούς και ανταμώματα, για νίκες και ήττες. Μ’ αυτά άντεξαν, αντρώθηκαν και επιβίωσαν…

ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ και Ανάσταση στον τόπο και στην Πατρίδα.

Έρχεται η ώρα. Δεν μπορεί να συνεχιστεί αυτός ο εξευτελισμός. Θα μου πείτε, δύσκολα τα πράματα. Τι να κάνουμε;

Αυτή είναι η μοίρα της παράταξης μας. Πήρε την Πατρίδα από το ρημαδιό του εμφυλίου και την έκανε κράτος. Πήρε την Πατρίδα από την δικτατορία και την έβαλε στην ΕΟΚ.

Τώρα θα την πάρει από τα συντρίμια και την λαίλαπα του μνημονίου που έφεραν στον τόπο οι ντεμέκ σοσιαληστές - επαναστάτες της γενιάς του Πολυτεχνείου και θα την οδηγήσει και πάλι στον δρόμο της ανάπτυξης.

Δεξιός Ψάλτης