Αναμένοντας το “Ζάππειο 2″

Από το Antinews: 

http://www.antinews.gr/2011/04/28/98365/

Του Οδυσσέα Αρβανίτη

Η συνολική πολιτική του κ. Γιώργου Παπανδρέου πάσχει από έλλειμμα νομιμοποίησης. Η πολιτική που ψηφίστηκε το 2009 και τον έκανε πρωθυπουργό ήταν η πολιτική του «λεφτά υπάρχουν» που υποσχόταν μία διαφορετική αναδιανομή εισοδήματος προς όφελος των πολλών και έναν διαφορετικό δρόμο σύμφωνο με τις μέχρι τότε κοινωνικές και πατριωτικές παραδόσεις του ΠΑΣΟΚ. Η πολιτική που εφαρμόζει ο κ. Παπανδρέου αμέσως μετά την εκλογή του δεν έχει καμία νομιμοποίηση στο εκλογικό σώμα ώστε να τηρούνται τα ελάχιστα προσχήματα δημοκρατίας. Το κενό νομιμοποίησης επιτείνεται από την αναποτελεσματικότητα της ασκούμενης πολιτικής κρινόμενης ακόμη και σε σχέση με τις δικά της δεδομένα.

Αρχικά το έλλειμμα νομιμοποίησης έγινε προσπάθεια να καλυφθεί με την επίκληση των συνθηκών εκτάκτου ανάγκης και την απειλή της χρεωκοπίας –σύμφωνα με την θεωρεία του σοκ που περιγράφει τόσο καλά η Ναόμι Κλάιν στο βιβλίο της. Στην συνέχεια επιχειρήθηκε να συγκαλυφθεί με μία επίπλαστη κομματική συναίνεση που είχε όμως την προυπόθεση να συμφωνήσει το έτερον ήμισι του δικομματισμού. Εδώ ο Σαμαράς χάλασε τους σχεδιασμούς, είπε όχι στο μνημόνιο και επιμένει. Και γι αυτό υφίσταται και τον απηνή πόλεμο της κυβέρνησης καθώς και επιχειρηματικών και εκδοτικών κύκλων που ήδη στήνουν το σκηνικό της επόμενης ημέρας κάνοντας  και σχεδιάζοντας “business as usual”. Το έλλειμμα νομιμοποίησης και το εμφανές αδιέξοδο της μνημονιακής πολιτικής παράγει πλέον αποτελέσματα στο εσωτερικό και της κυβέρνησης με τις αντιπαραθέσεις μεταξύ των υπουργών αλλά και στο ΠΑΣΟΚ που νιώθει πια ότι στο τέλος της ημέρας δεν θα υφίσταται σαν κόμμα.

Αυτά αφορούν το ΠΑΣΟΚ και την κυβέρνηση, αλλά και η ΝΔ δεν είναι σε καλύτερη θέση. Δείχνει να ταλανίζεται ανάμεσα σε έναν Σαμαρά και μερικούς συνεργάτες του που προσπαθούν να αρθρώσουν ένα νέο όραμα και στις παλιοσειρές βουλευτών και πολιτικών που περιμένουν απλώς να επιστρέψουν στην εξουσία.

Για να μπορέσει η ΝΔ να ξεφύγει από την στασιμότητα και να μπει σε πορεία ανάκαμψης πρέπει να αρθρώσει ουσιαστική πρόταση για την έξοδο από την κρίση. Πρέπει να διατυπώσει ένα συνολικό στρατηγικό σχέδιο για την χώρα, για το πώς βλέπει την Ελλάδα στον 21^ο αιώνα, στην Ευρώπη, στις σχέσεις της με τις γειτονικές χώρες. Να πει ποιο παραγωγικό δυναμικό θα αξιοποιήσει, σε ποιους τομείς της οικονομίας θα δώσει βάρος, πως θα ενεργοποιήσει δυνάμεις για να παράξει πρωτογενή πλούτο, πως θα αντιμετωπίσει την διάλυση της κοινωνίας, την απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων την κατάργηση του κοινωνικού κράτους.

Σε αυτά η ΝΔ δεν έχει δώσει ακόμα απαντήσεις και σε αυτά πρέπει να επικεντρώσει την προσοχή της. Και πρέπει εδώ να πούμε για εκείνα τα στελέχη και τους επιτελείς της που εμποτισμένοι με την νεοφιλελεύθερη ιδεολογία και νοοτροπία δεν έχουν καν αντιληφθεί ότι το νεοφιλελεύθερο μοντέλο μετά από 30 χρόνια απόλυτης κυριαρχίας σε πλανητικό επίπεδο έχει καταρρεύσει παντού έστω και αν δεν έχει γεννηθεί ακόμη εκείνο που θα το αντικαταστήσει. Ακόμη και πολιτικοί όπως ο Γκόρντον Μπράουν μιλούν για επιστροφή στις καλύτερες παραδόσεις του κευνσιανισμού αναγνωρίζοντας ότι η παγκοσμιοποίηση και οι αγορές είναι αδύνατο να λειτουργήσουν προς όφελος των κοινωνιών. Αυτά όμως είναι ψιλά γράμματα για κάποιους νεοδημοκράτες που απλώς ονειρεύονται την επιστροφή στην εξουσία.