ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΑ 2 ΧΡΟΝΙΑ ΠΑΣΟΚ - Ο Μήτσος δυο χρόνια μετά!

Από το firiki2010:
http://firiki2010.wordpress.com/2011/10/04/%ce%bf-%ce%bc%ce%ae%cf%84%cf%83%ce%bf%cf%82-%ce%b4%cf%85%ce%bf-%cf%87%cf%81%cf%8c%ce%bd%ce%b9%ce%b1-%ce%bc%ce%b5%cf%84%ce%ac/

“Tα  πράγματα  είναι   σοβαρά. Πρέπει  να  πάρουμε  τα  μέτρα  μας”  “Δηλαδή;”   ρώτησε   κοψοχολιασμένος   ο  Μήτσος  : ” Δηλαδή,  σταματάς   γλυκά  μακαρόνια,  πατάτες , περπάτημα  1 ώρα  κάθε  μέρα, και  θα  πρέπει  να  παίρνεις και  κάποια  φάρμακα  που  θα  σου  γράψω. “  “Tίποτ΄ άλλο  δεν  γίνεται;”  “Τίποτα!”  απάντησε  συνοφρυωμένος  ο  γιατρός.  Κι  επειδή  σε  κανένα  μας   δεν  αρέσουν   τα  κακά νέα  ο  Μήτσος  είπε  να  πάρει  και μια  δεύτερη  γνώμη ” Μια  χαρά  είσαι  “  του  είπε  ο  άλλος  γιατρός ” Τα  έχεις  βέβαια  τα  προβληματάκια  σου, αλλά  ούτε  φάρμακα  χρειάζεσαι  , ούτε  να  κόψεις  τα  γλυκά  και  αηδίες.  Και  μιλώντας   για  γλυκά  …. Κάτσε  να  σε  τρατάρω  κι  ένα  καταπληκτικό  ριτσέλι  που  έφτιαξε  η  πεθερά  μου. Το  ξέρεις  το  ριτσέλι;”  Ο Μήτσος  το  ήξερε  το  ριτσέλι  και  ήταν  το  αγαπημένο  του  γλυκό.  Το  έφαγε,  το  φχαριστήθηκε ,  αποφάσισε  να  ακολουθήσει  τις  “οδηγίες”  του  καινούργιου  γιατρού  και    πήγε  να  χτυπήσει  καμμιά….  τουλούμπα..

Σε  κανένα  τρίμηνο   έμαθε  ξαφνικά  ότι  ο  καινούργιος  γιατρός  του  έλεγε  δεξιά και  αριστερά  ότι  κουράρει  κάποιον  ασθενή  Μήτσο  που  είναι  σε  πολύ  άσχημη  κατάσταση   που  είναι  120 κιλά, μεγάλωσε  τρώγοντας  γλυκά  και  αποφεύγει  συστηματικά  να  περπατήσει  πάνω  από  400  μέτρα .  “Γιατρέ  μου…    εσείς  λέγατε  ότι  είμαι  μια  χαρά… και  δεν  είμαι  και  120  κιλά!”  “Δεν  είχα   καταλάβει  πόσο  σοβαρή  ήταν  η  κατάσταση  σου!”  τον  έκοψε  ο  γιατρός “Από  αύριο  λοιπόν  αυστηρή  δίαιτα,  άσκηση   3  ώρες  την  ημέρα,  φαρμακευτική  αγωγή. Ή  μάλλον   ξέχασε  την  άσκηση  μεθαύριο  μπαίνεις  νοσοκομείο  για  μια  επεμβασούλα!’ ” Νοσοκομείο ;;;;;”  αντέτεινε  έντρομος  ο  Μήτσος .  “Είναι  απαραίτητο. Για  να  αποφύγουμε  τα  χειρότερα” είπε  αποφασιστικά  ο  γιατρός.

Μπήκε  ο  Μήτσος  νοσοκομείο ,  την έκανε  την  επεμβασούλα  και  πολύ  το  ευχαριστήθηκε  που  κι  ο  γιατρός  μόλις  τελείωσε η  επέμβαση   ήταν  πολύ  ευχαριστημένος.  ” Ολα  καλά. Κακομοίρη  μου ,  σώθηκες  στο  παρά  πέντε” “Πότε  βγαίνω  γιατρέ  μου; Γιατί  καταλαβαίνετε  και  οι  δουλειές  στο  μαγαζί μένουν  πίσω…”  ” Σε  δυο,  τρεις  άντε  τέσσερις  βδομάδες  βγαίνεις “  απάντησα  ο  γιατρός  κατω  από  τα  ανακουφισμένα  βλέμματα  των  συγγενών.

Τον  γιατρό  ο  Μήτσος  δεν  τον  ξαναείδε (ήταν  σε  κάποια  συνέδρια  του  είπαν )  μέχρι  που  ανέβασε  πυρετό    (ο Μήτσος).  “Χμ,  αυτό  δεν  είναι  καθόλου  καλό ,  δεν  το  περίμενα. Θα  σε  …ξανανοίξουμε”  είπε  μόλις  τον  είδε  ο  γιατρός   Και  τον  ξανάνοιξαν  τον  Μήτσο  Και  μόλις  τέλειωσε  η  επέμβαση  ο  γιατρός  ήταν  τρισευτυχισμένος  που  είχε  σώσει  τον  Μήτσο και  θα  ήταν  τρισευτυχισμένος  κι  ο  Μήτσος   αν  δεν  του  έλεγε  η  γυναίκα  του  ότι  το  μαγαζί  πάει  χάλια, τα  φέρνουν  δύσκολα  βόλτα και  πρέπει  να  πληρώσουν  και  το  …νοσοκομείο. “Δεν  πειράζει  Μήτσο  μου ! Πάνω  απ΄ όλα  η  υγεία!”  είπε  τρυφερά  η  Μήτσαινα.  “Σωστά!”  είπε  από  μέσα  του ο  Μήτσος “Να  σωθώ!”

Ο  καιρός  πέρασε  ο  Μήτσος    πήγαινε  από  το  κακό  στο  χειρότερο .  Είχε  κομάρες, τα  πόδια  του  πρηζόταν δεν  μπορούσε  να  κοιμηθεί  το  βράδυ (αυτό  ίσως  οφειλόταν  και  στην  αγωνία  του  για  το  μαγαζί  που   εν  τω μεταξύ είχε  κλείσει,  αλλά  δεν  του  το  έλεγαν  για  να  μην  τον  στεναχωρήσουν) ” Από  αύριο  θα  κάνουμε  κι  αυτές  εδώ  τις  ενέσεις ” ή  “Από  αύριο  θα  παίρνεις  κι  αυτά  τα  φάρμακα  του  έλεγε  κάθε  τρεις  και  λίγο  ο  γιατρός. “Μα  γιατρέ,  το  στομάχι  μου  ,τα  νεφρά  η  καρδιά  μου … Είναι  και  τα  φάρμακα  ακριβά….. “  πήρε  το  θάρρος  μια  μέρα  να  πει ο  Μήτσος  “Μην  παίζεις  με  τη  ζωή  σου! Καταλαβε  το  αν  δεν  πάρεις  τα  φάρμακα   σε  βλέπω  να  κοιτάς  τα  ραδίκια  ανάποδα” απάντησε  ο  γιατρός”  ” Μα  εσείς  λέγατε  ότι … σώθηκα ¨  “Ακου  να  δεις  ,  δεν  είμαι  Θεός, κι  εσύ  είσαι  μια  μπερδεμένη  περίπτωση. Κάπου  δεν  υπολόγισα  καλά  τις  αντιδράσεις  του  οργανισμού  σου.  Τι  να  πω; Θέλεις  να  σωθείς  ή  όχι;”  “Θέλω .”  ψέλλισε  ο  Μήτσος. “Ωραία! Αύριο μπαίνεις  χειρουργείο! “Κάποιος  συγγενής  πήγε  να  πει  κάτι. “Δεν  είστε  συνεργάσιμος !”  αγρίεψε  ο  γιατρος.  “Θα  με  βοηθήσετε  ,  ναι  ή  όχι;  Δεν  βλέπετε  τι  υπεράνθρωπες  προσπάθειες  κάνω  για  να  τον  κρατήσω  στη  ζωή;  Εγώ  θα  μπορούσα  να  μην  ήμουν  εδώ  ! Να  ήμουν  στην  Πάρο, στις Μπαχάμες,  στη  Νέα Υόρκη!”

Και  η  επόμενη  επεμβαση   πήγε  καλά.  Το  ανακοίνωσε  καρούμενος  ο  γιατρός  κι  έφυγε  πάλι  για  ένα  συνέδριο,  δίνοντας  άδεια  και  στο  τημ   του  που- χαρούμενο  που  σώθηκε  ο Μήτσος-   πήγε  για  μπύρες.  Θα  γυρνούσαν  όλοι   τους μόλις  χειροτέρευε  ο  Μήτσος.  Ξέχασα   να πω   βέβαια   ότι  χρειάστηκε βέβαια  του  Μήτσου  να  του  κόψουν  το  μικρό  δαχτυλάκι  του  αριστερού  ποδιού (μην  το  κάνουμε  και  πολύ  μακάβριο),  αλλά  τουλάχιστον  είχε   γλιτώσει – όπως  είπε   ο  γιατρός -τη  ζωή  του.   Οταν  το  τραύμα    μολύνθηκε, ο  γιατρός  γύρισε  εσπευσμένα   εξήγησε ότι  δεν  είμαι  άμοιροι  ευθυνών    για  τη  μόλυνση   όσοι    διαφωνούν  με  την  θεραπεία  που  εφαρμόζει,  έγραψε  μερικές  ακόμα   ενέσεις   κλπ κλπ

Για  να  μην  τα  πολυλογούμε μετά  από  δυο χρόνια   ο  Μήτσος  είναι  στην  εντατική. Γιατροί  πηγαινοέρχονται  στο  θάλαμο. Αγγλοι , Γάλλοι,  Πορτογάλοι  (ο  λόγος  το  λέει ), το  τημ  του  γιατρού, καινούργιοι  ειδικευόμενοι ,   πλάκωσαν  και  κάτι  γύφτοι   που  “έμαθαν  πως π…..μαστε”, ενίοτε    εμφανίζεται  και  ο  ίδιος  ο  γιατρός  του  Μήτσου. Του  σούφρωσαν  (του  Μήτσου) το  ρολοί. ένα  ραδιοφωνάκι,  το  κινητό  (τι  να τα  κάνει;  -  μονίμως  σε  κώμα  είναι)  και  τον  κόβουν  κομμάτι-κομμάτι. “Σε  λίγο    θα  είσαι  καλύτερα  κι  απο  τότε    που  σε  ανέλαβα”  ψιθύρισε  συμπονετικά   στο  αυτί  του    μισοπεθαμένου  Μήτσου  ο  γιατρός.  Γύρισε  προς  τις  νοσοκόμες “Ετοιμάστε  τον  για  χειρουργείο. Αριστερό  πόδι !”