Ο Σαμαράς εξανάγκασε την κυβέρνηση σε άτακτη υποχώρηση

Από το Antinews:

http://www.antinews.gr/2011/08/24/118947/#comment-781863

Όπως γράφουμε και προηγουμένως, ύστερα από την προσωπική παρέμβαση του Αντώνη Σαμαρά, κατά την διάρκεια τηλεφωνικής επικοινωνίας με τον Γιώργο Παπανδρέου, η υπουργός Παιδείας Άννα Διαμαντοπούλου υποχώρησε και απεδέχθη δύο (τους πιό σημαντικούς) από τους τρεις όρους που της έθεσε: την κατάργηση του ασύλου και την εκλογή του πρύτανη από την ακαδημαική κοινότητα (μετά από πρόταση 2-3 υποψηφίων εκ μέρους του Συμβουλίου).

Αν κάποιος αποτιμήσει πολιτικά την όλη υπόθεση ο Αντώνης Σαμαράς:

1. Εξαναγκάζει σε άτακτη υποχώρηση την κυβέρνηση στα δύο πιο φλέγοντα και καίρια σημεία του νομοσχεδίου. Το νομοσχέδιο αρχικά προσπερνούσε χωρίς να ακουμπά ουσιαστικά το θέμα του ασύλου. Η παρέμβαση Σαμαρά λύνει δια παντός ένα από τα πλέον κομβικά ζητήματα της μεταπολιτευτικής παιδείας στη χώρα μας! Οσο για την εκλογή των πρυτάνεων, η παρέμβαση του βγάζει από το συνταγματικό αδιέξοδο το νέο νόμο! Επιπλέον δίνει τη δυνατότητα στα ακαδημαικά μέλη να κάνουν τις επιλογές τους και να σταθούν στο ύψος των ευθυνών τους.

2. Αποδεικνύει στην πράξη οτι η παιδεία δεν αποτελεί πεδίο για κομματικές αντιπαραθέσεις (να το θυμούνται μελλοντικά στο ΠΑΣΟΚ).  Ο Αντωνης Σαμαράς πορεύτηκε απο την αρχή εντελώς διαφορετικά απο τον Γ. Παπανδρέου. Με αποκλειστικό γνωμονα το συμφέρον της χώρας διαφώνησε ουσιαστικά σε θέματα οικονομίας και προοπτικής του τόπου. Δικαιώθηκε πανηγυρικά απο τις σημερινές εξελίξεις. Συμφώνησε, πάλι με γνώμονα το καλό του τόπου, σε θέματα κατάργησης συντεχνιακών προνομίων. Σήμερα συναινεί σε ένα από τα πιό σημαντικά θέματα που αγγίζουν την ελληνική οικογένεια. Την τριτοβάθμια εκπαίδευση! Στηρίζοντας το ελληνικό δημόσιο πανεπιστημίο βάζει και πάλι «πλάτη», με τους δικούς του όρους αυτή τη φορά, για την ουσιαστική του αναβάθμιση και πρόοδο.

3. Τέλος στέλνει και ένα ουσιαστικό πολιτικό μήνυμα: ένθεν κακείθεν. Η συναίνεση δεν ειναι έννοια, ή ακόμη χειρότερα πράξη του συρμού. Και προ παντός δεν είναι για πολιτική κατανάλωση. Είναι υπεύθυνη πολιτική πράξη και δίνεται για το συμφέρον και το όφελος της χώρας. Σε καμμιά περίπτωση δε, δεν παραχωρείται για να αποφέρει βραχυπρόθεσμα πολιτικά κέρδη. Αυτό ειδικά το τελευταίο ας το ακούσουν κάποιοι καλά! Και ας το εμπεδώσουν καλύτερα!!