«ΣΤΗ ΜΝΗΜΗ ΜΑΣ Ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΓΕΝΝΗΜΑΤΑΣ»

                                                                                           

              Γράφει η Θούλη-Χρυσάνθη Σιδηροπούλου

                                                                     μέλος Εθνικού Συμβουλίου ΠΑΣΟΚ

Μεγάλη Εβδομάδα του 1994, εβδομάδα των παθών της Χριστιανοσύνης και το θλιβερό νέο ήρθε σαν κεραυνός εν αιθρία. Ο Γιώργος Γεννηματάς, ο πιο δημοφιλής και ακέραιος Έλληνας πολιτικός, άφησε την τελευταία του πνοή, το πρωί της Μεγάλης Δευτέρας, στην εντατική μονάδα του νοσοκομείου «Ευαγγελισμός».

Εκεί όπου λίγους μήνες πριν είχε αφήσει την τελευταία της πνοή η αγαπημένη του σύντροφος Κάκια από την ίδια ασθένεια.

Στην ίδια εντατική μονάδα την οποία είχε εγκαινιάσει σαν Υπουργός Υγείας,  στην προηγούμενη υπουργική του θητεία, όταν, όντας εμπνευστής του Εθνικού Συστήματος Υγείας (Ε.Σ.Υ.), επιθυμούσε να γεμίσει όλα τα νοσοκομεία της χώρας με παρόμοιες πρότυπες μονάδες…

Σ’ αυτήν την εντατική μονάδα ο Γιώργος Γεννηματάς, ο άνθρωπος που συνόψισε την ζωή σε τρεις λέξεις «Αγώνας-Αγώνας-Αγώνας», έχασε τελικά τον αγώνα. Ήταν σίγουρα ένας άνισος πόλεμος. Ήταν η μόνη μάχη στην οποία ηττήθηκε.

Έφυγε με διακριτικότητα και περηφάνια έχοντας αγωνιστεί μέχρις εσχάτων, όπως πάντοτε έκανε στη σύντομη ζωή του.  Κι ο λαός μας από τότε πέρα και πάνω από κόμματα κράτησε ένα ζεστό κομμάτι στην καρδιά και στην ψυχή του για να τον θυμάται πάντα.

Ήταν τεράστια η δημιουργική του προσφορά σε κάθε τομέα της κομματικής του δράσης, σε κάθε υπουργείο από το οποίο πέρασε.

Η «συνέγερση των ψυχών», ο ενθουσιασμός και η βαθιά συνείδηση των ευθυνών, που η παρουσία και ο πολιτικός του λόγος προκαλούσε, αποτελούσαν εκφράσεις της  αυθεντικής του σχέσης με την πολιτική.

Ο Γιώργος Γεννηματάς ήταν ένας πανάξιος πολιτικός, ένα πρότυπο ήθους, αξιοσύνης και ανθρωπιάς. Αρετές που δίνουν στην Ιστορία το δικαίωμα να τον κατατάξει σε ξεχωριστή θέση.

Κι αυτές τις αρετές όχι μόνο δεν τις διαπραγματεύτηκε, όχι μόνο δεν ισοπεδώθηκε από τους ολετήρες του συμβιβασμού και των εκπτώσεων ήθους, όπως συμβαίνει συνήθως αλλά αντίθετα τις ανέδειξε και τις καταξίωσε. Κόντρα στο «γενικό ρεύμα», κόντρα στην καθολική απαξίωση.

Γι αυτό και όχι μόνο πέρασε αλώβητος από το καμίνι της πολιτικής ζωής αλλά και σφυρηλάτησε ένα άφθαστο και αξεπέραστο πρότυπο: το πρότυπο της ανυποχώρητης επιμονής στις ιδέες, το πρότυπο της εντιμότητας, της ειλικρίνειας, της αλήθειας, το πρότυπο του πολιτικού που ευτύχησε να βιώσει το σεβασμό και την εκτίμηση ακόμα και των πολιτικών του αντιπάλων.

Όσοι νιώσαμε από κοντά τη μεγαλοσύνη του, όσοι μοιραστήκαμε άμεσα το χρώμα της φωνής του, όσοι από εμάς διασταύρωσαν τα βήματα τους σε κάποια πολιτική συγκέντρωση με εκείνον, ασύγκριτο ομιλητή, ικανό και προικισμένο,

όσοι νιώσαμε την έλξη από το συγκροτημένο πολιτικό λόγο του, αισθανόμαστε έντονα αυτήν την ώρα την παρουσία του ανάμεσα μας.

Και σήμερα, δεκαεφτά χρόνια μετά το θάνατο του, όλοι εμείς νιώθουμε αυτό που ο Γιώργος Γεννηματάς εξέφρασε μετά την προσωπική του περιπέτεια: «Πόσο μικρή είναι η ζωή, πόσο μικρός είναι ο άνθρωπος, πόσο όλοι πρέπει να βάλουμε την ανθρωπιά στη ζωή μας».